Pomocnik Dynama Kijów Andrij Jarmołenko udzielił wywiadu online dla fanów klubu na antenie kanału VDINAMO Youtube. Przedstawiamy najciekawsze fragmenty tego dialogu.
Андрей Ярмоленко. Фото — А. Попов- Jak się czujesz w drużynie złożonej głównie z młodych zawodników?
- Oczywiście różnica wieku jest odczuwalna i to normalne. Ale czuję się bardzo komfortowo z młodymi chłopakami, ponieważ mnie szanują. To jest dla mnie najważniejsze. Jeśli widzę, że jestem szanowany, traktuję daną osobę w ten sam sposób. Najważniejsze to szanować się nawzajem, mieć dobry zespół. A tutaj wiek nie ma znaczenia. W takiej atmosferze dopuszczalne jest na przykład, by młody zawodnik żartował ze starszego kolegi z drużyny.
- Kto jest najbardziej odważny pod tym względem w Dynamie, a kto najbardziej skromny?
- Najbardziej odważny jest prawdopodobnie Vanat. A najskromniejszy... Jest ich wielu. Niech to będzie Tsarenko. Ale taka skromność też jest normalna. Pamiętam, że kiedy Andrij Szewczenko wrócił do Dynama, przez pierwsze dwa miesiące mówiłem do niego na "ty".
W młodych ludziach fascynuje mnie to, że są gotowi słuchać i uczyć się. Czasami podchodzą i proszą o radę. Mogą zadać pytanie o jakiś epizod z gry, albo o niuanse życia, gdy gra się poza Ukrainą.
- Jak wyglądały wybory nowego kapitana Dynama po odejściu Sidorczuka?
- Mircea Lucescu dokonał tego wyboru. Rozmawiał ze mną i Witalikiem Buyalskim. To normalne. Za normalny uważam wybór kapitana. Buyalskiy zasłużył na to, był w Dynamie przez wiele lat. I w tym momencie wiedział lepiej ode mnie, co się dzieje w klubie, w drużynie, znał wszystkich chłopaków lepiej ode mnie. Więc wszystko było logiczne. Vitalik jest prawdziwym liderem nie tylko na boisku, ale także w szatni zespołu.
Opaska kapitańska Brazhko pod nieobecność Buyalskiego? Myślę, że to był mały postęp. I demonstracja tego, jak ważna jest rola młodych zawodników w Dynamie, demonstracja tego, że nie boimy się tej odpowiedzialności, że jesteśmy gotowi na to, że mamy wielu młodych zawodników, że czasem będą grali nieskutecznie, że czasem nie będzie wyniku. Taka jest teraz rzeczywistość i klub jest na to gotowy.
I w tej sytuacji żaden ze starszych zawodników się nie obraził. Z wyjątkiem Buszmana. (Śmiech). Żartuję!
- Z kim lub z jaką historią kojarzy ci się Mykola Shaparenko?
- Z Zedem z "Akademii Policyjnej".
- A Buschan?
- On jest takim "tatusiem"! Wygląda jak czyjś ojciec (śmiech).
- Bujalski?
- Jest taka piłka, która odbija się po całym pokoju. Tutaj Witalij ma takie dni, kiedy jest bardzo aktywny we wszystkim.
- Jak się teraz czujesz? Kiedy zobaczymy cię na boisku?
- Czuję się dobrze. Mam nadzieję, że wkrótce wejdę na boisko. Rozumiesz, po poważnej kontuzji potrzebujesz czasu, aby dojść do siebie. Potem opuściłem tydzień z powodu przeziębienia, kiedy dopiero zacząłem pracować z piłką. Musiałem ponownie wykonać pracę, którą wykonałem przed przeziębieniem. Najważniejsze jest to, że już pracuję z piłką i nie odczuwam bólu. Mam nadzieję, że za 5-7 dni, jeśli kolano nie będzie bolało, rozpocznę treningi w grupie ogólnej.
- Na ile procent jesteś gotowy?
- Jak na razie 0%. To jedna rzecz, gdy pracujesz indywidualnie, a zupełnie inna, gdy trenujesz w grupie ogólnej - jest zupełnie inny poziom intensywności, wszystko jest zupełnie inne.
- Czy chciałbyś dostać powołanie do reprezentacji Ukrainy, jeśli ta awansuje do Euro-2024?
- Aby dostać się do reprezentacji Ukrainy, muszę grać, a nie tylko grać, ale pokazać jakość piłki nożnej i zasłużyć na to powołanie. Jeśli zagram dobrze, podam, strzelę gola, to jedno, ale żeby trafić do reprezentacji - nie mam tego w sobie, nie chcę tego. Chcę zasłużyć na powołanie.
- Czego oczekujesz od Andrija Szewczenki jako prezydenta UAF?
- Oczywiście pogratulowałem mu wyboru na to stanowisko. Uważam, że w ukraińskim futbolu nie może być lepszego kandydata na to stanowisko. Życzę mu sukcesów! Jestem pewien, że ten człowiek zrobi wszystko, aby ukraiński futbol się rozwijał. Oczywiście chcę, aby piłka nożna dla dzieci rozwijała się, aby poświęcić jej jak najwięcej uwagi i finansów. Musimy jednak zrozumieć, że w naszym kraju trwa wojna i trudno będzie zrealizować wszystkie plany. Wiem, że Szewczenko dołoży wszelkich starań. Ale on potrzebuje czasu.
- Co sądzisz o pomyśle przywrócenia młodzieżowych mistrzostw Ukrainy (U-21)?
- Tutaj musimy zapytać o zdanie wszystkie kluby. To jasne, że Dynamo Shatra potrzebuje tego turnieju. Powiedzmy, że teraz będę potrzebował treningu. Gdzie mogę go zdobyć? Nie mogę grać dla Dynama U-19. Nie jestem gotowy do gry w pierwszej drużynie. Potrzebuję czasu na grę na niższym poziomie, aby osiągnąć wyższy poziom.
Ale jeśli mówimy o drużynach, które nie mają takich funduszy jak Dynamo i Szachtar, mogą po prostu powiedzieć, że nie stać ich na wspieranie innej drużyny. I ich też można zrozumieć. Musimy szukać wyjścia. Być może powinniśmy przywrócić Dynamo-2 i Szachtar-2 i pozwolić im grać w niższych ligach.
- Media twierdzą, że jesteś już zaangażowany w pewne kwestie personalne w Dynamie. Czy to prawda?
- Nie. Jestem obecnym piłkarzem i zajmuję się wyłącznie swoją karierą. Jeśli prezes lub trener o coś mnie zapytają, możemy porozmawiać na te tematy. Jestem jednak przekonany, że trzeba robić jedno. Jeśli jesteś jednocześnie trenerem, prezesem i piłkarzem, wszystko robisz źle. Trzeba robić jedną rzecz.
- Jak spędzasz swój wolny czas?
- Mogę tylko powiedzieć, jak wygląda mój plan dnia na obozie treningowym. Budzę się o 8:30, idę na badania lekarskie, potem śniadanie, następnie przygotowanie do treningu. O 10:30 zaczynam trening. Trwa on do 13:30. Potem fizjoterapia. Następnie jem obiad, odpoczywam, próbuję zasnąć na godzinę. Budzę się o 17:00, idę na siłownię, gdzie pracuję przez 2-2,5 godziny. I znowu procedury. Kolacja. Odpoczynek. Okazja do spotkań towarzyskich z rodziną i przyjaciółmi. O 23:00 kładę się spać.
- Najsilniejszy obcokrajowiec, z którym grałeś w Dynamie?
- Mbokani, Belanda, Silva, Vida. Bardzo silni zawodnicy, profesjonaliści i dobrzy ludzie.
- Czy pamiętasz najzabawniejszą historię o Afrykańczykach, którzy byli w Dynamie?
- Zawsze śmiałem się z Ayila Youssefa. Przyszedł do Dynama, grał tu przez 10 lat i zapytałem go, ile ma lat. Odpowiedział, że 25. Rok później zapytałeś go o wiek, a on znów miał 25 lat! Oczywiście wszyscy żartowali, że w Afryce oszukują społeczeństwo i fałszują paszporty.
Transkrypcja tekstu - Dynamo.kiev.ua, podczas korzystania z materiału hiperłącze jest obowiązkowe!
