Bramkarz Ołeksandrija Mykyta Szewczenko wypowiedział się na temat swoich relacji z jednym z byłych klubów, Zorią Ługańsk.
Mykyta Szewczenko. Zdjęcie — fco.com.ua- Rok temu odszedłeś z Zoryi, gdzie spędziłeś dużą część swojej kariery. Jak doszło do rozstania z klubem?
- Nie rozstałem się zbyt dobrze. Ani z drużyną, ani z klubem, ale osobiście z prezesem Jewhenem Hellerem. Nie wywiązał się ze swoich zobowiązań wobec mnie.
Przez sześć miesięcy byłem właściwie bez drużyny i doświadczałem apatii. Myślałem o całkowitym porzuceniu futbolu. Dzwonili agenci, ale powiedziałem, że niczego nie chcę. Zarząd wypił ze mnie sok...
- Co robiłeś w pierwszej części poprzedniego sezonu? Prawie nic o tobie nie było słychać.
- Dochodziłem do siebie po operacji łąkotki w Niemczech. Pomogli mi rodzice Yoela Abou Hanny, którzy załatwili wszystko z lekarzami. Potem spotkałem się z prezesem klubu i wróciłem do Niemiec na rehabilitację i do rodziny. Wyzdrowiałem fizycznie i psychicznie.
- Czy Zorya nadal jest ci winna pieniądze?
- Byliśmy bez pieniędzy przez pewien czas przed inwazją na pełną skalę. Po wybuchu wielkiej wojny klub całkowicie zniknął. Ówczesny prezes Stanislav Oganov napisał: "Dbajcie o siebie, zadaniem jest przetrwać". I na tym się skończyło. Później, przed rozpoczęciem nowego sezonu, pytali mnie o rozmiar butów oraz kiedy i gdzie się spotkamy.
"Zorya jest mi winna pieniądze od około roku. Obecnie jestem w sporze sądowym z klubem. Złożyłem pozew do Izby Sporów UAF. Kontrakt został jednostronnie rozwiązany.
- Czy Geller jest dobry czy zły dla Zoryi?
- Hmm... To jin i jang. Czasami wydaje się, że dla Gellera to walizka bez rączki, którą trudno nieść i szkoda zostawiać. Trzyma ten zespół razem, dobra robota. Jednak znowu, utrzymywanie i wypełnianie wszystkich zobowiązań wobec zawodników to różne rzeczy. Dlatego ciężko mi odpowiedzieć na to pytanie.
Wcześniej chłopaki szli do Zoryi, bo grała w europejskich rozgrywkach. Teraz nie wiem, co zrobi klub. Piłka nożna to jedno wielkie bagno, w którym wszyscy ze sobą rozmawiają. Ługańskowi będzie trudno pozyskać zawodników, bo wszyscy wiedzą, że nie ma tam prawie żadnych warunków. Kadrze pracującej w Zorii powinno się postawić pomnik za życia.
- Mówi się, że Heller ma problem z wypłaceniem obiecanych premii.
- Tak, tak. Czasami człowiek myśli, że piłkarze są jego niewolnikami, którzy są mu winni pieniądze. Zanim wróciłem do Szachtara w 2016 roku, przegapiłem premię za awans Zorii do europejskich pucharów. W zasadzie była to normalna praktyka w klubie. Tym, którzy opuścili drużynę, Geller mógł powiedzieć: "Wybaczam wszystkim, którzy są mi winni".
Dmytro Venkov
