Nowicjusz Dynama Kijów Vladislav Kabaev opowiedział o swojej przeprowadzce do stołecznego klubu, pierwszych wrażeniach z zespołu i zadaniach na nowym etapie kariery.
Władysław Kabajew
— Vlad, 8 lat temu zadebiutowałeś w Premier League w meczu z Dynamem Kijów, a dziś podpisałeś kontrakt z tym klubem. Czy możemy powiedzieć, że to los?
- Być może! Wielu młodych piłkarzy marzy o dostaniu się do czołowego klubu, wspaniałego ukraińskiego futbolu, jakim jest Dynamo Kijów. Kiedy po raz pierwszy wszedłem na boisko NSC Olimpiyskiy, nie mogłem nawet pomyśleć, że później zostanę zawodnikiem Dynama. Dlatego bardzo się cieszę, że teraz mam okazję dostać się do tak dużego klubu.
— Jakie było twoje marzenie o futbolu z dzieciństwa?
- Kiedy byłem jeszcze uczniem, jeździliśmy na wycieczki do Kijowa i jeździliśmy na starą "Olimpijkę". Oczywiście chciałem kiedyś zagrać na tym stadionie, bo wiedziałem, jakie legendy grały na tym boisku – Łobanowski, Błochin, Szewczenko. Teraz moje marzenie się spełniło.
- Od kogo weźmiesz przykład z Dynama Kijów?
— Nie mam piłkarskich idoli. Chciałbym pokazać swoją piłkę nożną, którą potrafię grać i jeszcze bardziej się rozwijać.
- W "Zoryi" grałeś prawie każdą pozycję w ataku. Gdzie jest ci wygodniej grać iw jakiej pozycji zobaczymy prawdziwego Kabaeva?
- Wygodniej jest mi grać zarówno na lewej, jak i na środku, a także na pozycji do przodu (uśmiech). Tam, gdzie trener to postawi, tam zagram. Zapewne w Dynamo zagram na lewą stronę, ale myślę, że Mister i ja będziemy mieli dialog, a on będzie w stanie odsłonić we mnie nowe jakości.
- Czy proces Twojej adaptacji do Dynama już się rozpoczął?
- Wczoraj przyszedłem do bazy i rozmawiałem z Panem, a także z piłkarzami. Wszyscy przyjęli mnie bardzo ciepło. Znam wielu chłopaków, z którymi graliśmy w Zoryi i reprezentacji. Mnóstwo wspólnych przyjaciół. Ale wciąż jest to dla mnie wyzwanie. Nowe miasto, nowa drużyna, nowy trener, nowa baza. Chciałabym od dziś zaangażować się w pracę i jak najszybciej się dostosować.
- Pod jakim numerem będziesz grał w Dynamo?
- Pod 7 numerem. Chciałem wziąć numer 22 lub 7, a administrator poradził mi wybrać numer 7, który okazał się bezpłatny. Grałem pod tym numerem w Zoryi i rozumiem, kto nosił numer 7 przede mną w Dynamo. Benjamin Verbic to bardzo wysokiej klasy piłkarz, oczywiście Szewczenko kojarzy się z tym numerem. Tak, to dodatkowa presja, ale tym ciekawiej będzie pracować z taką odpowiedzialnością.
– Na każdym ukraińskim piłkarzu spoczywa teraz wielka odpowiedzialność, bo patrzą na nich nasi bohaterowie, żołnierze Sił Zbrojnych Ukrainy, z których bierzemy przykład. Czy myślisz o tym, kiedy wchodzisz na boisko?
— Nie sposób o tym nie myśleć. Trwa wojna i w każdym wywiadzie pragnę przy pierwszej okazji podziękować Siłom Zbrojnym Ukrainy, dzięki którym żyjemy teraz mniej lub bardziej spokojnie. Kijów żyje. Każdy facet w koszulce z Dynamem, Szachtarem czy Zorią walczy na boisku i robi wszystko, aby ludzie odwrócili uwagę od piłki nożnej, bo to jest gra, którą wszyscy kochamy. Widziałem dużo cięć, które nasi wojownicy oglądają mecze, a na front wyszło wielu reprezentantów ultrasów. Oczywiście myślimy o nich i wychodzimy na boisko tylko po to, by wygrać.
Ta wojna zjednoczyła nas we wszystkich dziedzinach i teraz musimy trzymać się razem. Jasne jest, że na boisku między Dynamem a Szachtarem nie ma przyjaciół, ale poza boiskiem musimy być zjednoczeni. Widziałem kluby gratulujące sobie na portalach społecznościowych zwycięstw.
— W jakiej jesteś teraz formie fizycznej?
- Opuściłem tydzień i nie przygotowywałem się do meczu ze Lwowem z powodu małej kontuzji. Ale teraz rozmawiałem z lekarzem i trenerem, a dziś zostanę włączony w proces szkolenia. Dopiero treningi i gry pokażą, jaka jestem gotowa.
Oglądałem wczoraj trening drużyny i podobało mi się, że wszystko przebiegało pozytywnie, spokojnie, bez krzyków. Chcę dopasować się do tego zespołu i zrobić wszystko, aby pomóc zespołowi. Myślę, że będę miał też okazję wiele się nauczyć od Mistera i chłopaków grających w reprezentacji. Chciałbym, żeby Dynamo się rozwijało, a ja wraz z nim.
