Zwycięzcy nie skarżą się na arbitrów

W życiu istnieją niepisane prawa, które choć nie są przez nikogo zatwierdzone, działają nie mniej nieubłaganie niż prawo Archimedesa, prawo Newtona, Boyle'a-Mariotte'a, Gay-Lussacca i inne.

Zgodnie z jednym z tych praw, kilogram ziemniaków kupionych na targu nigdy nie będzie ważył więcej niż tysiąc gramów. Wszystko, co mniej, jest w porządku, ale wszystko, co więcej, nie jest! Gdziekolwiek kupisz te ziemniaki, kto i na czym je zważy, to prawo to zawsze będzie obowiązywać!

Podobnie piłka nożna ma wiele niepisanych, ale nieuniknionych praw. Jednym z nich jest to, że zwycięska drużyna nigdy nie będzie narzekać na działania sędziego. Nawet jeśli sędzia przyzna pięć niesprawiedliwych karnych z jedenastu metrów i zlekceważy pięć czystych bramek. Zwycięzcy zapomną o tym w momencie, gdy zabrzmi końcowy gwizdek.

Przegrani to już inna sprawa. Zazwyczaj przyznają się do porażki, gratulują przeciwnikowi zwycięstwa i obiecują poprawę w następnym meczu. Ale zdarzają się też inne rzeczy. Szczególnie w naszym kraju. Osobiście wychowałem się na "legendzie o Van Ravensie". Był taki sędzia z Holandii, który rzekomo zapobiegł przegranej reprezentacji ZSRR z Urugwajem w ćwierćfinale Mistrzostw Świata w 1970 roku. Byłem wtedy w szkole i szczerze w to wierzyłem. Potem była "legenda Fredrikssona", sędziego ze Szwecji, który zapobiegł przegranej reprezentacji ZSRR z Belgią w ostatniej ósemce mistrzostw świata w 1986 roku.

Wtedy też miałem wątpliwości. Później przyszedł czas na "legendę Pedersena", norweskiego sędziego, który "przeszkodził" Ukrainie w pokonaniu Chorwacji w eliminacjach MŚ w 1998 roku. Wtedy już wszystko dobrze rozumiałem, ale próby obalenia tej legendy okazały się daremne. Ostatnia z tych "legend" dotyczyła Kaszsaya, węgierskiego sędziego, który "przeszkodził" Ukrainie w pokonaniu Anglii w fazie grupowej Euro 2012. Ta legenda była wręcz niedorzeczna i nie wytrzymała żadnej krytyki.

Ale wszystkie te legendy żyją tak długo, jak długo są ludzie, którzy pamiętają tamte czasy. Dlaczego? Bo bardzo wygodnie jest zwalić wszystko na arbitra! Szczególnie na Ukrainie, ponieważ korupcja jest częścią naszego życia, więc większość Ukraińców wierzy, że "wszystko jest kupione" natychmiast i z przyjemnością.

W naszej piłce nożnej kwestia sędziów, którzy "nie pozwalają wygrać", stała się z biegiem lat cykliczna. Dlaczego nie? Po co przyznawać, że twoja drużyna nie była przygotowana do meczu i zasłużenie przegrała, skoro możesz zwalić wszystko na sędziego? Wydaje się, że zawodnicy, trenerzy, a czasem właściciele drużyn grających w mistrzostwach Ukrainy marzą od pierwszej minuty meczu, że sędzia popełni rażący błąd na korzyść przeciwnika. Wtedy, w przypadku porażki, będą mogli zwalić wszystko na tego sędziego. W przypadku zwycięstwa, jak doskonale wiemy, nikt nie będzie o tym pamiętał.

Co ciekawe, wszystko to jest typowe tylko dla naszych mistrzostw. W Anglii nikomu nawet nie przyszłoby do głowy tłumaczyć porażki działaniami sędziego. Bo tam sędzia jest uczestnikiem procesu, który pomaga stworzyć widowisko piłkarskie warte setki milionów. Dlatego krytykowanie sędziego oznacza obniżenie wartości tego widowiska! Tak jest, gdy myśli się ekonomicznie. Jeśli myślisz etycznie, to drużyna, która zna swoją wartość i jest pewna swoich umiejętności, powinna odpowiedzieć na błąd, czy to sędziego, czy swój własny, nowymi atakami i trzema bramkami! I nie przestawać walczyć po "niesprawiedliwie" zdobytej bramce, jak to często robią nasi piłkarze - po co dawać walce ostatnie siły, skoro ma się już "wymówkę" w postaci błędu sędziego?

Zrozumieliście już, że piszę to wszystko pod wrażeniem haniebnej porażki Dynama z Inguletem w ostatnim meczu mistrzostw Ukrainy. Prawdziwi zawodnicy Dynama Kijów, którzy cenią sobie honor drużyny, nie powinni narzekać na sędziów, ale grać w sposób godny wysokiego zaszczytu bycia zawodnikami Dynama! Mam nadzieję, że w następnym meczu będzie tak - Dynamo wygra i zgodnie z prawem nie będzie narzekać na sędziego!

Mykola NESENYUK