Władimir Muntian - Honorowy Mistrz Sportu, siedmiokrotny mistrz ZSRR, czterokrotny srebrny medalista, zdobywca Pucharu ZSRR (1966, 1974). W mistrzostwach ZSRR rozegrał 302 mecze, zdobywając 57 bramek. 49 meczów rozegranych dla reprezentacji ZSRR. Uczestnik mistrzostw świata w 1970 roku. Zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów i Superpucharu UEFA w 1975 roku. Wicemistrz Europy w 1970 roku. Obecnie Wołodymyr Fiodorowicz jest szefem organizacji publicznej Weterani FC Dynamo Kijów. Jest honorowym trenerem Ukrainy.
Po meczu pomiędzy drużynami uczniów Kijowa i Moskwy, który odbył się na boisku obecnego NSC Olimpiyskiy, jeden z trenerów FC Dynamo Wiktor Terentiew podszedł do kapitana drużyny gospodarzy Wołodii Muntyana, zawodnika szkoły nr 1 i zapytał go, czy nie chciałby spróbować swoich sił w kijowskim klubie. Zaproponował, że następnego dnia do godziny jedenastej przyjdzie na stadion Dynama i zajmie miejsce w autobusie, który zabierał zawodników rezerwowych na poligon w Niwkach. Dziewiątoklasista nie chodził do szkoły. Nie miał torby sportowej. Upchnął mundur w jakiejś teczce bez zamka i następnego dnia o godzinie 10 przyszedł na stadion. Stał z boku i obserwował, jak zawodnicy i trenerzy wsiadają do autobusu. Około godziny 11 autobus odjechał, a chłopak nie miał odwagi do niego podejść. Zdenerwowany poszedł do domu, postanawiając, że skończył z Dynamem.
Dziesięć dni później na Kreschatiku Wołodia spotkał swojego przyjaciela Anatolija Byszowca, który już wcześniej trenował z Dynamem. Anatolij zapytał Wołodię, dlaczego nie przyszedł na trening, ponieważ trenerzy Koman i Terentiew pytali go o to.
W maju 2023 roku minie 60 lat odkąd Wołodymyr Muntian trafił do FC Dynamo, gdzie rozwinął się jego talent. Niewielkiego wzrostu (169 cm), bardzo skoordynowany i wysoce techniczny, z silnym strzałem z dwóch nóg i idealnie ułożonym podaniem, zdobył sympatię kijowskich kibiców, którzy nazywali go "Munya", a także trochę Brazylijczykiem.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej Muntean został trenerem. Pracował w FC Dynamo, Tavriya, Obolon, Kryvbas, Vorskla, kierował młodzieżową reprezentacją Ukrainy. Volodymyr Fedorovych zdołał pracować poza Ukrainą, w dalekiej Afryce. Prowadził reprezentację Gwinei i Madagaskaru, gdzie jako trener klubu KOSFAP został mistrzem kraju, za co otrzymał medal. Jest to zrozumiałe, specjalisty takiej klasy tam nie widziano.
Gdy trenował reprezentację Gwinei wkradła się do niego nieznana choroba. Władimir Fiodorowicz zachorował. Przez kilka miesięcy był całkowicie unieruchomiony. Ledwo przeżył. Miejscowi lekarze i szamani postawili go na nogi. Po zakończeniu kontraktu Muntian wrócił do rodzinnego Kijowa, który wraz z rodziną bardzo kochał.
Oniszczenko - Honorowy mistrz sportu, trzykrotny mistrz ZSRR, dwukrotny zdobywca Pucharu ZSRR, zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów - 1975, Superpucharu UEFA - 1975, wicemistrz Europy - 1972, brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich -1972 i1976. Dla reprezentacji ZSRR rozegrał 44 mecze, zdobywając 11 bramek.
Reprezentacja byłego Związku Radzieckiego, do której zaproszono Władimira Oniszczenkę, kończąc tournée po Ameryce Łacińskiej, poleciała do Rio de Janeiro, gdzie dzień wcześniej musiała udać się do Nowego Jorku, a następnie do Moskwy.
Na lotnisku do kierownictwa drużyny podeszli przedstawiciele FIFA i Brazylijskiej Federacji Piłkarskiej, którzy zaprosili Jewgienija Łowczewa, Siergieja Olszańskiego i Władimira Oniszczenkę na pożegnalny mecz legendy światowego futbolu Garrinchy. 18 grudnia 1973 roku na słynnej arenie sportowej Maracana zebrało się 131555 widzów, którzy przyszli pożegnać "kulawego anioła".
Reprezentacja Brazylii, trzykrotni mistrzowie świata, zmierzyła się z międzynarodową drużyną FIFA złożoną z najlepszych piłkarzy tamtych czasów. Gospodarze, z Pele, Carlosem Alberto, Rivelinho, Jairzinho i Gersonem w składzie, wygrali -2-1. wygrali -2:1. Decydującą bramkę zdobył niezastąpiony Pele. W pierwszej połowie gola zanotował Onishchenko.
Jego gwiazda bez wątpienia - rok zwycięstwa Dynama Kijów w finale Pucharu Zdobywców Pucharów - 75 w Bazylei, gdzie Oniszczenko strzelił dwie bramki Ferencvarosowi. Władimir Oniszczenko jest również pamiętany z dwóch meczów z Bayernem o Superpuchar Europy - 75.
Oleksandr LYPENKO dla Dynamo.kiev.ua