Kolumna Serhija Tyszczenki. Pomysły Rotana i Łobanowskiego. Jak ocenić występ ukraińskiej drużyny młodzieżowej na Euro?

Młodzieżowa reprezentacja Ukrainy dotarła do półfinału UEFA Youth Euro i zdobyła bilet na Igrzyska Olimpijskie. Jestem bardzo spokojny o wyniki w piłce młodzieżowej i juniorskiej. Mieliśmy już przykłady zwycięstw na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata i Młodzieżowym Euro. Nie stało się to jednak impulsem do rozwoju piłki nożnej w kraju czy wejścia reprezentacji na nowy poziom.

Cała młodzieżowa piłka nożna ma na celu przygotowanie zawodników do gry w dorosłej piłce nożnej. Mamy 7 zawodników, którzy mają już doświadczenie w powoływaniu do kadry narodowej. Mudryk, Trubin i Sudakov stali się już głównymi zawodnikami seniorskiej reprezentacji Ukrainy. Vanat i Sikan grali w reprezentacji, a Bondarenko i Sirota otrzymali powołania. Tutaj jesteśmy na pierwszym miejscu wśród wszystkich uczestników z ogromnym marginesem. Na przykład Chorwacja mogła wystawić trzech obrońców: Guardiolę (RB Lipsk, szacowany na 75 milionów euro), Šutalo (Dinamo Zagrzeb, 18 milionów euro), Stanisicia (Bayern Monachium, 12 milionów euro), ale żaden z nich nie zagrał na Euro, ponieważ są już zawodnikami pierwszej drużyny narodowej. Z Barcelony Balde, Eric Garcia, Gavi, Pedri, Nicol Gonzalez (ostatni sezon spędził w Valencii), Ferran Torres, Ansu Fati mogliby zagrać w młodzieżowej reprezentacji Hiszpanii, ale żaden z nich nie znalazł się w zgłoszeniu. Nie jest im to już potrzebne.

Występ drużyny Rotana na Euro będę oceniał tylko według jednego kryterium - liczby zawodników z tej drużyny w reprezentacji Ukrainy. 7 zawodników jest już w jakiś sposób istotnych. Mam nadzieję, że Euro pomoże Bondarenko i Sikanowi poprawić swoje pozycje. Mam nadzieję, że Taloverov, Sych, Vivcharenko, Kryskiv, Saluk, Kashchuk, Nazarenko, Neshcheret będą w stanie przebić się do pierwszej drużyny. Im więcej będzie takich zawodników, tym bardziej skuteczna będzie praca Rotana. To jest najważniejsze.

Drugi aspekt. To ewolucja naszego trenera Rotana. Kiedy Ruslan Petrovych przejmował młodzieżową reprezentację, był zupełnym nowicjuszem w trenerce. Miał za sobą dwa miesiące asystentury w Olimpiku. Pierwsza selekcja okazała się porażką. A dokładniej jego pierwsza część. A potem sprawy potoczyły się już po myśli trenera i drużyny. Ukraiński futbol zyskał dobrego specjalistę według swoich standardów, który teraz skoncentruje się na sprawach Ołeksandrija. Młodzieżowa reprezentacja narodowa stała się czynnikiem, który pomógł Rotanowi zaistnieć jako trener i otworzył przed nim nowe perspektywy.

Naprawdę mam nadzieję, że po Rotanie do reprezentacji młodzieżowej dołączy jeden z młodych ukraińskich trenerów, który w ten sposób będzie miał możliwość rozwoju i ostatecznie przejścia na wyższy poziom. Hiszpan pojedzie stąd do domu, jak tylko skończy swoją pracę. Piłka młodzieżowa i juniorska to nie tylko rozwój młodych zawodników, ale także trenerów.

Wracając do Rotana. Zdjął różowe okulary. Osiągnęliśmy wynik dzięki postulatom, które sprawdzały się u wielkiego Łobanowskiego - gra zespołowa, szybkie przejście z obrony do ataku, pressing. Rotan okazał się bardzo racjonalnym trenerem. Graliśmy zespołowy futbol i byliśmy o krok od finału. Czasami graliśmy trzema środkowymi obrońcami, ustawialiśmy autobus, by wygrać. Nie możemy być jak Hiszpanie, Włosi czy Francuzi. Mentalnie mamy swoje mocne strony.

Ruslan Petrovych na poziomie klubowym z Oleksandriją zaczął grać wysoką linią defensywną, chciał kontrolować piłkę, grać z pozycji siły. Pod względem wyników drużyna nie wyglądała przekonująco. Zabraliśmy punkty Szachtarowi i Dnipro-1 z powodu przeciwnych zasad - defensywnej niezawodności i kontraktów. Spodziewam się, że w nowym sezonie Rusłan Petrowycz stanie się bardziej racjonalny na poziomie klubowym.

Trener się rozwija. Przyszedł do pracy z jednym pomysłem. Zdał sobie sprawę, że nie można ich zmaterializować lub trzeba je poprawić. Na czymś się sparzył, coś zadziałało. Bazując na swoim doświadczeniu, rozumie jakie zasady przynoszą rezultaty. Mam nadzieję, że Euro będzie dla niego impulsem do skutecznej pracy na poziomie klubowym.

Serhii Tyshchenko