Kolumna Serhija Tyszczenki. Anty-Besedin. Dlaczego Garmash nie był potrzebny Dynamo

Denys Harmash trenuje z młodzieżową drużyną Dynama. Trener pierwszej drużyny nie liczy na 33-letniego pomocnika. Media łączyły Denysa z nowicjuszem UPL LNZ Czerkasy, liderem ligi kazachskiej Ordabasy i nienazwanym klubem z Węgier.

Nic w życiu nie trwa wiecznie. Również w piłce nożnej wszystko dobiega końca. Lionel Messi nie gra już dla Barcelony. Argentyńskiej gwiazdy nie ma nawet w Europie. Messi zakończy swoją karierę w Stanach Zjednoczonych. Jego odwieczny przeciwnik i rywal, Cristiano Ronaldo, postanowił rozegrać swoje ostatnie sezony na Bliskim Wschodzie. Jeśli nie jesteś już w stanie grać na wysokim poziomie i masz motywację do gry i zarabiania pieniędzy, to musisz obniżyć poziom turnieju.

Sergiy Rybalka jest dla mnie przykładem. Alexander Hatskevich go nie potrzebował. Potem miał problemy zdrowotne w Turcji. Ale po 30 latach gry za kilka tysięcy dolarów w Oleksandriya, Serhii znalazł siłę, aby przenieść się do LNZ. Nie chodzi o pieniądze, ale o chęć cieszenia się swoją ulubioną grą.

Garmash występował w pierwszej drużynie Dynama przez prawie 13-14 lat (z sześciomiesięczną przerwą w Turcji). W tym czasie był w stanie stworzyć sobie poduszkę finansową, aby czuć się komfortowo finansowo po przejściu na emeryturę z piłki nożnej. Były czasy, kiedy Dynamo płaciło bardzo hojnie. Czy sam Denis nie rozumie, że nie może już nic dać tej drużynie, a jego czas bezpowrotnie minął? Główny trener nie widzi go w drużynie. Jaki sens ma konfrontacja z klubem?

Z Artema Besedina można się nabijać do woli, ale napastnik zdecydował się rozwiązać kontrakt po tym, jak zdał sobie sprawę, że jego historia z Dynamem dobiegła końca. Nie może już nic dać drużynie. Z pensją 40 tysięcy dolarów i półtorarocznym kontraktem Besedin rzucił wszystko i wyjechał do Kazachstanu, gdzie podpisał umowę na pół sezonu. Duże ryzyko, ale też wielki szacunek dla zawodnika, który przedłożył futbol nad pieniądze. Nie każdy piłkarz odmówiłby kontraktu z Dynamem. Musieliśmy podjąć decyzję. Biorąc pod uwagę ostatnie wyniki i kontuzje, musieliśmy rozważyć Kazachstan, co nie jest zbyt komfortowe. Takie są realia, które trzeba zaakceptować.

Moim zdaniem problemem Garmasha jest utrata ambicji. Swego czasu Denisowi wróżono szalone postępy, ale ze względu na kontuzje i swój charakter nie był w stanie ich zrealizować. Najpierw godzisz się na brak powołania do reprezentacji, potem tracisz miejsce w jej trzonie, zyskujesz status zawodnika rotacyjnego, a w końcu się z tobą żegnają. Garmash był zadowolony ze wszystkiego w Kijowie, jeśli chodzi o życie i finanse. Niczego nie pragnął bardziej niż gry w najważniejszych mistrzostwach. Krok po kroku wszystko doprowadziło do obecnej sytuacji.

Obecnie życie w Kijowie jest dobrze ugruntowane. Po co wyjeżdżać gdzieś daleko do Kazachstanu, czy nawet do Czerkasów? Wszystko jest nowe i niezrozumiałe. Nowe mieszkania, nowa szkoła czy przedszkole dla dzieci. Żaden inny klub nie będzie miał takich warunków do życia jak Dynamo. Trzeba się z tym pogodzić i realnie patrzeć na sytuację - z wiekiem spada poziom zarobków, drużyn i mistrzostw. Albo zaakceptujesz te zasady, albo spotka cię los Jewhena Chaczeridiego, który po Dynamie nie grał zbyt wiele z powodu wygórowanych żądań płacowych.

Garmash przegrał rywalizację o miejsce w składzie już dawno temu. Jakieś 5-6 lat temu. Dziś w ogóle nie ma dla niego miejsca w składzie. Jego głównymi ambicjami nie są sprawy piłkarskie, ale własny komfort. Być może były jakieś piłkarskie korzyści z pobytu Garmasha w reprezentacji - atmosfera w drużynie, rywalizacja, coś jeszcze. Ale było też wiele negatywnych aspektów tej sytuacji - przykład dla młodych ludzi. Jeśli już jesteś zawodnikiem statusowym, a nie młodym, to zadowalasz się byciem zawodnikiem rotacyjnym. Jaki jest sens w dążeniu do czegoś więcej?

Serhii Tyshchenko