Nowy trener Dnipro-1, Yuriy Maksymov, wypowiedział się na temat swojej decyzji o przejęciu drużyny Dnipro.
Yurii Maksymov. Zdjęcie - scdnipro1.com.ua- Yuriy Vilievich, jak wygląda sytuacja w Dnieprze? Czy syreny dają wam czas na odpowiednie treningi?
- Pomimo tego, że siły powietrzne od czasu do czasu przylatują do Dniepru, niestety baza, boiska treningowe, stadion, wszystko jest nienaruszone i funkcjonuje. Nie ma żadnych problemów z infrastrukturą.
Po długim czasie spędzonym w Użhorodzie, drużyna w końcu wróciła do rodzinnego miasta i to jest zdecydowany plus. Nie ma potrzeby ciągłego przemieszczania się, dostosowywania, trenowania na tym czy innym boisku.
Ale... Są też minusy. Zawodnicy są teraz trochę przygnębieni, że tak powiem. Moim zadaniem jest trenowanie. Stworzyć nowy zespół. Dać niezbędny rezultat.
- Niezbędnym rezultatem, jak powiedziałeś, jest co?
- Na koniec mistrzostw awansować do europejskich pucharów. To było zadanie, które otrzymałem przed podpisaniem kontraktu.
- Czy uważasz, że Dnipro-1 bez Dowbyka, bez kilku zdolnych legionistów, mam na myśli pomocnika Domingo Blanco, bramkarza Maxa Vallefa, który, nie boję się tego słowa, uciekł z Ukrainy, może skończyć w pierwszej piątce?
- Gdybym nie widział potencjału w tej drużynie, nie przyszedłbym tutaj. Miałem dobrą pozycję w dobrym zespole, świetnego prezesa. Mówię o Zwiagelu i Giennadiju Butkewyczu (prezes Poliszynela - red.). Byłem zadowolony ze wszystkiego!
I zostawiłem to wszystko dla Dnipro-1, dla tej drużyny. Nie było to tak łatwe, jak mogłoby się niektórym wydawać, ale jak wiadomo, takiej oferty nie można odrzucić.
Nie mam już nikomu nic do udowodnienia, nie jestem młodym trenerem, ale mam pragnienie osiągania dobrych wyników. A z Dnipro-1 jest to możliwe.
Tak, Dnipro-1 to nie jest to samo Dnipro, co kiedyś, ale tak czy inaczej, wszyscy kojarzą nowy klub ze starym, więc musimy utrzymywać poprzeczkę wysoko. Klub jest nowy, ale ambitny.
Dniepr nie jest dla mnie obcym miastem. Grałem tutaj na początku lat 90-tych. Moje wspomnienia z tamtych czasów są tylko pozytywne.
- Nie muszę być na twoim miejscu, by stwierdzić, że Dnipro-1 ma znaczące luki w każdym obszarze. Które z tych dziur należy załatać w pierwszej kolejności?
- Prawdopodobnie każdy trener chce wzmocnić każde ogniwo. Będę stopniowo budował swój zespół, ponieważ każdy trener ma swoją wizję gry. Nie mogę teraz o tym mówić, bo będzie to puste gadanie. Odbyłem dopiero jeden trening z drużyną, poznałem ją tylko trochę.
Wiesz, to nie jest odpowiedź na twoje pytanie, ale dla mnie teraz najważniejsze jest to, że mikroklimat w drużynie jest normalny.
- Pomimo braku doświadczonego bramkarza, Dnipro-1 nie traci zbyt wielu bramek w UPL - cztery gole w czterech meczach. Zamiast tego strzelają niewiele. Wskaźniki są takie same.
- Rozumiem sposób, w jaki myślisz. Tak, to konsekwencja odejścia Artema Dowbyka z drużyny. Osobiście się z tego cieszę. To normalne i słuszne, dorósł, potrzebował awansu, w drużynie powinien być ciągły ruch. To jest jak rzeka, musi być przepływ.
- W niedzielę po raz pierwszy poprowadzisz Dnipro-1 do meczu z Kolosem jako główny trener drużyny. Jak ważne jest, aby zacząć od zwycięstwa?
- Oczywiście, że chciałbym wygrać, po co się oszukiwać. Ale dla mnie teraz o wiele ważniejsze jest ustanowienie normalnej atmosfery pracy w zespole.
Wczoraj na spotkaniu powiedziałem chłopakom, że jesteśmy szczęściarzami. Mamy okazję robić to, co kochamy, grać w piłkę nożną. Na Ukrainie jest wojna i możemy tylko dziękować wojsku. Dziesiątki tysięcy naszych żołnierzy są na froncie, broniąc naszej ziemi, dając nam szansę na życie i grę w piłkę nożną z narażeniem życia.
Zawodnicy Dnipro-1 nie mają teraz na co narzekać! Wyniki przyjdą, jestem tego pewien. Warto uzbroić się w cierpliwość.
Viktor Glukhenkyi
