Dziś swoje 65. urodziny obchodzi słynny były zawodnik Dynama z lat 80. i były trener naszej drużyny Anatolij Demianenko. Ihor Surkis, prezes FC Dynamo Kijów, pogratulował bohaterowi dnia tego kamienia milowego.
Drogi Anatoliju Vasylovychu!
W imieniu swoim i całej rodziny Dynama, chciałbym pogratulować Ci jubileuszu.
Twoje imię na zawsze zapisało się złotymi literami w historii Dynama Kijów, wiąże się z nim cała era naszego futbolu, a Twój wkład w kolekcję chwalebnych zwycięstw jest nie do przecenienia. Lista Twoich osiągnięć i trofeów, które zdobyłeś z Dynamem w ciągu 10 lat gry dla Biało-Niebieskich, jest naprawdę imponująca.
Dzięki swoim ludzkim cechom, wysokim wartościom moralnym i zaangażowaniu w osiąganie najwyższych wyników byłeś prawdziwym liderem drużyny, a dzięki swojemu autorytetowi i szacunkowi wśród kolegów z drużyny byłeś jej kapitanem. Twoje niesamowite wyniki przyniosły Ci nie tylko miłość i uznanie fanów, ale także tytuł najlepszego piłkarza w ZSRR w 1985 roku.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej nadal poświęcałeś swoje życie piłce nożnej, przechodząc na trenerstwo. Na tym polu również odnosił Pan sukcesy. Pod Pana wodzą Dynamo Kijów dwukrotnie wygrało ligę ukraińską, Puchar Ukrainy i Superpuchar.
W tym świątecznym dniu szczerze życzę Ci, drogi jubilacie, dobrego zdrowia, szczęścia, harmonii, pomyślności, spełnienia marzeń, sukcesów we wszystkich przedsięwzięciach i, oczywiście, spokojnego życia w wolnej i niepodległej Ukrainie.
Z poważaniem
Ihor Surkis, Prezes FC Dynamo Kijów
мы гордимся общественным строем,
мы бумажные, важные люди,
мы и были, и есть мы, и будем.
Наша служба трудна изначально,
надо знать, что желает начальник,
угадать, согласиться, не спорить
и карьеры своей не испортить.
Чтобы сдвинулась с места бумага,
тут и гибкость нужна, и отвага:
свою подпись поставить иль визу,
всё равно что пройти по карнизу.
Нас не бьют за отказы, запреты,
мы, как в танках, в своих кабинетах.
Мы сгораем, когда разрешаем,
и поэтому всё запрещаем.
Нет прочнее бумажной постройки,
не страшны ей ветра перестройки.
Мы — бойцы, мы — службисты, солдаты
колоссальнейшего аппарата.
Мы бумажные, важные люди,
мы и были, и есть мы, и будем,
мы не пашем, не сеем, не строим,
мы гордимся общественным строем.
Суркис,конечно, может гордиться
Кто читает между строк поймёт. Таких как Анатолий Демьяненко, мы не скоро увидим(если вообще увидим в Динамо). Ну а деньги-они не пахнут. И какое мы вообще имеем право судить Анатолия Демьяненко. ,Блохина и многих других за то, как они устраивали свою жизнь после окончания карьеры игрока или тренера.