Felieton Serhija Tyszczenki. Dziękuję, Siergieju Stanisławowiczu!

Reprezentacja Ukrainy zakwalifikowała się do Euro 2024. Po raz czwarty z rzędu zagramy na Mistrzostwach Europy.

W rzeczywistości dotarcie do finałów Mistrzostw Europy to tylko wierzchołek góry lodowej. W ciągu niespełna roku pracy trener Serhii Rebrov i jego sztab dokonali naprawdę wiele.

Drużyna narodowa nie ugięła się. W grupie nie udało nam się wyprzedzić Anglii i Włoch. Chociaż formalnie w meczach u siebie byliśmy konkurencyjni wobec jednych z najsilniejszych obecnie drużyn. Z całym szacunkiem dla drużyn Bośni i Hercegowiny oraz Islandii, Ukraina jest silniejsza. Silniejsza pod każdym względem. Mamy silniejszego zawodnika na każdej pozycji, mamy głębszy skład, silniejszego trenera. Mamy legionistów z Chelsea, Realu Madryt, Girony, Arsenalu, Benficy. 4 reprezentantów UPL. Populacja krajów, poziom mistrzostw, tradycje piłkarskie na Ukrainie są znacznie wyższe niż w Islandii czy Bośni i Hercegowinie. Rebrov wykonał swoją pracę.

Zmiana pokoleń. Zazwyczaj ten proces ma bardzo poważny wpływ na wynik. Problemy zdrowotne Andrija Jarmołenki i Tarasa Stepanenki nie stały się problemem dla drużyny narodowej. W ich miejsce zaczęli grać młodzi zawodnicy. Wszystko zmierza do tego, że latem Andrij i Taras ogłoszą zakończenie kariery w reprezentacji, by przez jakiś czas grać na poziomie klubowym. W tak poważnym wieku piłkarskim bardzo ważne jest ustalenie priorytetów. Znaczenie Serhija Sydorczuka, Ołeksandra Karawajewa i Rusłana Malinowskiego dla drużyny narodowej również nie jest obecnie duże.

Trzon drużyny został uformowany. Lunin-Trubin, Zabarnyi, Mykolenko, Brazhko, Sudakov, Zinchenko, Mudryk, Tsygankov, Dovbyk - wszyscy oni wciąż mogą się rozwijać i podnosić swój poziom. Wiek tych zawodników pozwala im na grę w co najmniej 2-3 kolejnych cyklach kwalifikacyjnych. Ukształtował się i gra pewien trzon kadrowy, który wystarczy uzupełnić kilkoma zawodnikami w zależności od przeciwnika.

System. Ogólne zasady funkcjonowania całej instytucji drużyny narodowej. Widzimy, że Volodymyr Brazhko niemal bezboleśnie przeszedł z drużyny młodzieżowej do reprezentacji. Oczywiście praca w klubie i sukcesy są na pierwszym miejscu. Nie należy jednak zapominać o wkładzie Unaia Melhosa. Kilku zawodników z obecnej generacji drużyny młodzieżowej może pójść w ślady Brazhko - Vitalii Roman, Arsen Batahov, Kostiantyn Vivcharenko, Ilya Kvasnytsia, Oleh Ocheretko, Oleksandr Yatsyk, Bohdan Slyubyk. Największym prospektem jest Yegor Yarmolyuk, który jest już jedną nogą w reprezentacji. Jestem pod wrażeniem środkowego obrońcy Polesia Borysa Kruszynskiego. Praca z Melhosą powinna pomóc mu w rozwoju.

Sukces drużyn młodzieżowych i juniorskich. Serhij Stanisławowycz jest odpowiedzialny za cały pion ukraińskich drużyn narodowych. Drużyna narodowa dotarła na Euro. Drużyna młodzieżowa wygrała sześć z sześciu meczów w eliminacjach. Reprezentacje U-17 i U-19 dotarły do mistrzostw Europy w swoich kategoriach wiekowych, pewnie wygrywając swoje grupy w rundzie elitarnej. Poziom reprezentacji narodowej i młodzieżowej był już wysoki. Ale drużyny młodzieżowe trochę się zatrzymały. Nie zakwalifikowaliśmy się. Od czasu do czasu wokół drużyn młodzieżowych wybuchały skandale. Teraz już tak nie jest.

Serhii Tyshchenko