Były prezes brazylijskiego klubu Vitoria Salvador Paulo Carneiro, przebywając na antenie jednego z talk show, niechcący opowiedział dziennikarzom historię o tym, jak pomógł zastąpić w analizach ówczesnego zawodnika tej drużyny Matuzalema, który w przyszłości zrobił dobrą karierę w Europie, grając dla Szachtara Mircei Lucescu.
Zdjęcie: Getty Images"Sezon się skończył, byłem w domu. Skupiałem się na swoich sprawach. Wtedy dostałem telefon od portiera, że Preto [Casagrande], Allan Delon i Matuzalem włamali się do lokalu rozrywkowego we wczesnych godzinach porannych, przeskoczyli przez ogrodzenie i uderzyli strażnika. Byłem zmuszony wziąć samochód i tam pojechać. Kiedy dotarłem do wejścia, pierwszy zobaczyłem Preto. Potknął się o kanapę i upadł. Cholerny tchórz. Potem ruszyłem w stronę Matuzalema. Wspiąłem się po schodach za nim i nawet zmieniłem mu mocz, aby uchronić go przed dopingiem, ponieważ był uzależniony od narkotyków" - powiedział Carneiro.
Wkrótce potem Carneiro poprosił dziennikarzy, aby nie nagrywali ani nie publikowali historii, ale zaskoczyli go wiadomością, że ich komunikacja jest transmitowana online i nie będzie można niczego wyciąć. W tym momencie były prezydent Vitorii odrzucił mikrofon i zaczął się nerwowo wiercić.
"Żartujesz?" - powiedział. A potem kontynuował: "Odłóż to, odłóż to, odłóż to, proszę, albo inaczej.... Na miłość boską, nawet nie żartuj. Możesz to wszystko odłożyć albo przestanę".
Wkrótce internetowa transmisja talk show rzeczywiście się zakończyła. W wydanym później oświadczeniu stwierdzono, że uczestnicy "są świadomi i zgadzają się z polityką redakcyjną oraz akceptują ryzyko związane z ich zachowaniem".
Warto zauważyć, że dziennikarze Globoesporte skontaktowali się z Allanem Delonem i Preto Casagrande, którzy kategorycznie zaprzeczyli wszystkiemu, co powiedział o nich Paulo Carneiro. Jeśli chodzi o Matuzalema, nie otrzymał on jeszcze żadnego komentarza.
Matuzalem grał dla Vitorii w 1997 i 1998 roku, zanim został sprzedany do szwajcarskiej Bellinzony. Następnie grał we Włoszech dla Napoli, Piacenzy, Parmy i Brescii, zanim przeniósł się do Szachtara latem 2004 roku za 14 milionów euro.
