W 1991 roku, ostatnim roku wszechzwiązkowej piłki nożnej i całego ZSRR, Dynamo Kijów spotkało się nie tylko bez swojego trenera Walerija Łobanowskiego, który prowadził reprezentację ZEA, ale także bez wielu zawodników głównego składu. W szczególności Bal, Chanov, Demyanenko, Litovchenko, Rats i Yuran nie byli już w drużynie.
«Dynamo» (Kijów) z próby 1991 rokuPojawili się nowi zawodnicy - Kutepov, Martinkenas, Sharan, Yurchenko. Nie można było jednak oczekiwać, że w krótkim czasie będą w stanie utrzymać poprzedni poziom gry zespołu.
W mistrzostwach z udziałem 16 drużyn Dynamo zajęło dopiero piąte miejsce. Kijowianie zdobyli 35 punktów z różnicą bramek 43:34. Mistrz, CSKA Moskwa, ma 43 punkty, za nim Spartak (41), Torpedo i Chornomorets (po 36). Oleh Salenko był najbardziej produktywny dla Dynama, zdobywając 14 bramek w 28 meczach.
Dynamo rozegrało swój ostatni mecz w mistrzostwach ZSRR w Moskwie z Torpedo (0:1). 13-krotny złoty medalista (rekord), 11-krotny srebrny medalista, 3-krotny brązowy medalista, 9-krotny zdobywca Pucharu ZSRR, 3-krotny zdobywca Pucharu sezonu, uczestnik wszystkich 54 mistrzostw rozegrał ostatni mecz w tym składzie: Kutepow, Łużny, Cwieiba, Aleksanenkow, Szmatowalenko, Kowalec, W.Moroz (Gryżyna), Zaets, Salenko, Betsa, Szaran.
Wiosną 1991 roku Kijowianie spotkali się w ćwierćfinale Pucharu Zdobywców Pucharów z katalońską "Barceloną". W Kijowie zasłużeni goście wyrwali zwycięstwo - 3:2, a w Hiszpanii trzymający w napięciu mecz zakończył się remisem 1:1. Jesienią tego samego roku Dynamo zagrało w turnieju grupowym Pucharu Mistrzów.
W grudniu 1991 roku ZSRR przestał istnieć, a Ukraina stała się niepodległym państwem. 13 grudnia FFU podjęła decyzję o wystąpieniu z Federacji Piłkarskiej ZSRR. Na czele ukraińskiej federacji stanął znakomity były bramkarz Wiktor Bannikow - Honorowy Mistrz Sportu, Honorowy Trener Ukrainy.
Pierwszy naleśnik
W 1992 roku rozpoczęły się pierwsze mistrzostwa niepodległej Ukrainy. W składzie Dynama pozostało kilku mistrzów byłego ZSRR z 1990 roku - Jakowenko, Cweiba, Szmatowalenko, Salenko, Łużny. Główny trener Kijowa Anatolij Puzach zaprosił do drużyny chłopaków z najbliższej rezerwy. "Dynamo było uważane za głównego faworyta debiutanckich mistrzostw niepodległego kraju.
Jego 20 uczestników zostało podzielonych na dwie grupy, których zwycięzcy spotkali się w pojedynku o medale mistrzostw. Drużyna z Kijowa przeszła turniej grupowy bez żadnych trudności. Drużyna Dynama miała siedem punktów przewagi nad Dnipro i dziewięć nad Metalistem. Salenko i Hrycyna zdobyli po siedem bramek. W sumie w bramkach dziewięciu przeciwników padło 31 goli, a stracono tylko 11. W grupie Dynamo grały również: "Niwa" (Tarnopol), "Wołyń" (Łuck), "Bukowina" (Czerniowce), "Zaria-MALS" (Ługańsk), "Neftyanik" (Achtyrka), "Prykarpattya" (Iwano-Frankowsk), SC "Odessa" (Odessa), "Metalist" (Charków), "Dnipro" (Dniepropietrowsk).
20 czerwca 1992 roku we Lwowie w meczu o "złoto" ze zwycięzcą grupy "A", symferopolską "Tawrią", Dynamo Kijów niespodziewanie dla wielu przegrało - 0:1. W historii ukraińskiego futbolu pierwszym mistrzem na zawsze pozostanie "Tawria" Symferopol.
Dziś drużyna z Kijowa ma na swoim koncie 16 kompletów medali mistrzowskich, 12 srebrnych medali, 1 brązowy medal, 13 krajowych pucharów i 9 krajowych Superpucharów. Miejmy nadzieję, że ciąg dalszy nastąpi...
Oleksandr LIPENKO dla Dynamo.kiev.ua
