W 1990 roku "potężny" i "hałaśliwy" ZSRR upadł, a wraz z nim zakończyła swoje występy drużyna piłkarska, w skład której wchodziło 59 zawodników Dynama Kijów, którzy przez lata rywalizowali w siedmiu turniejach Pucharu Świata.
W Szwecji w 1958 roku Jurij Woynow z Dynama został włączony do symbolicznej drużyny mistrzostw świata, a dwa lata później we Francji triumfował w pierwszych mistrzostwach Europy.
W Mistrzostwach Świata w Chile w 1962 roku wystąpili Viktor Kanevskiy i Viktor Serebryanikov. W reprezentacji ZSRR na mistrzostwach świata w Anglii w 1966 roku wystąpili Leonid Ostrowski, Jozsef Sabo, Wiktor Serebryanikow i Walerij Porkujan. Zajmując czwarte miejsce, wrócili do Kijowa z brązowymi medalami. Zgodnie z regulaminem turnieju, zawodnicy drużyn narodowych, którzy zajęli trzecie i czwarte miejsce, otrzymali brązowy medal.
Serebryanikiv zagrał w Mistrzostwach Świata FIFA 1970 w Meksyku już po raz trzeci w swojej karierze. Grali tam również Anatolij Puzach, Witalij Chmielnicki i Anatolij Byszowiec.
Zawodnicy Dynama również brali udział w turniejach olimpijskich. Jewhen Rudakow, Jozsef Sabo, Wiktor Kołotow, Władimir Oniszczenko zdobyli srebrne medale na Igrzyskach Olimpijskich w 1972 roku, Anatolij Kon'kow, Wiktor Matwienko, Leonid Burjak, Stephan Reshko, Władimir Troszkin, Władimir Oniszczenko, Wiktor Kołotow, Władimir Wieriemjew, Michaił Fomenko, Oleg Błochin zdobyli brąz na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku, Władimir Biessonow i Siergiej Bałtacz. Alexey Mikhailichenko przyjechał z Seulu w 1988 roku jako mistrz olimpijski.
Zawodnicy Dynama nigdy nie opuścili mistrzostw Europy bez wyróżnień. Oprócz triumfu Jurija Voinova w 1960 roku, srebrne medale mistrzostw kontynentu z 1972 roku są w kolekcji Wiktora Kołotowa, Jewgienija Rudakowa i Władimira Troszkina. Podobne nagrody w 1988 roku zdobyli Vladimir Bessonov, Anatoliy Demyanenko, Igor Belanov, Oleksandr Zavarov, Sergiy Baltach, Oleg Kuznetsov, Viktor Chanov, Oleksiy Mikhailichenko, Gennadiy Litovchenko i Oleh Protasov.
Zawodnicy Dynama występujący w reprezentacji narodowej rozegrali w niej różną liczbę meczów. Dziesięciu zawodników Dynama - rekordzistów pod względem liczby rozegranych meczów to: Oleg Błochin - 112 meczów i 42 strzelone gole (rekord), Władimir Biessonow - 82 (5), Anatolij Demianenko - 80 (6), Oleg Kuzniecow - 58 (1), Leonid Buriak - 58 (17), Wiktor Kołotow - 55 (23), Władimir Muntian - 49 (7), Jewhen Rudakow - 48, Serhij Bałtacha - 45 (2), Jozsef Sabo - 41 (8). Łącznie ta dziesiątka rozegrała 628 meczów dla reprezentacji narodowej!
W różnych latach na ławce trenerskiej reprezentacji ZSRR zasiadali Valeriy Lobanovskiy (ODI 1976 i UEFA 1988) i Anatoliy Byshovets (ODI 1988).
Aleksandr LYPENKO dla Dynamo.kiev.ua
Отже сходу, косяки...
"На чемпіонаті світу 1962 року в Чилі виступали Віктор Каневський і Віктор Серебряников".
Серебряниов на ЧС-62 не зіграв жодної гри. Хоч на ЧС їздив. Та і 1962 році за збірну Качаліна він не зіграв жодної гри. А Каневський, так, зіграв на тому ЧС дві гри з чотирьох.
"Віктор Серебряников зіграв і на ЧС-1970 у Мексиці, який став для нього вже третім у кар’єрі. Там же виступали Анатолій Пузач, Віталій Хмельницький та Анатолій Бишовець".
Куди дівся Мунтян?
Далі.
Безсонов за збірну СРСР зіграв 79 ігор плюс 6 матчів за олімпійську збірну, Тобто 85 ігор, а не 82, як пише автор.
Далі не буду перевіряти. Не цікаво...
Польський «Спортовець»…
І ось журнал у мене в руках. На розвороті одинадцять фотографій футболістів різних країн. Серед них упізнаю себе. Виявляється, закордонні журналісти та спортивні оглядачі склали збірну Європи з футбола. Звичайно, символічна збірна.
Що, декого ще мучить ностальгія за совком?
Автор "забыл" Ковалёва (1960, КЕ), Сабо (1962, ЧМ), Банникова (1966, ЧМ), Мунтяна (1970, ЧМ). А финальный турнир ЧЕ-68?! А ЧМ-90?! А ЧЕ-92?!
На ОИ-72 Сабо представлял уже московское "Динамо".
И кто сказал Тищенко, что на ЧМ-66 третья и четвёртая команды награждались бронзовыми медалями? Первое место - золотые. Второе место - позолоченные. Третье место - серебряные. Четвёртое место - бронзовые. Это по одной версии. А по другой, всё, как и положено: золото, серебро и бронза за первые три места. А сборной СССР за четвертое место вручили... памятные медали непонятного достоинства.
Здається, ЦЕ ввели в 1974 році.
Пам'ятаю, поляки дуже акцентували, що вони отримали СРІБНІ меделі, а не бронзові, як по звичці писали багато хто.
https://www.championat.com/other/article-3283741-chempionat-mira-po-futbolu-1966-byla-li-bronza-sbornoj-sssr.html
досить докладно описано ЩО в 1966 наші (тоді - наші) отримали.
Якщо не маєте VPN, то можу закинути весь матеріал.