Jewhen Rudakow - honorowy magister sportu, bramkarz. Spędził 14 sezonów w Dynamie Kijów. W tym czasie sześć razy został mistrzem ZSRR, cztery razy - srebrnym medalistą, trzy razy wraz z drużyną zdobył Puchar kraju. Jewgienij Wasiljewicz był członkiem symbolicznego klubu bramkarzy imienia Lwa Jaszyna. Na swoim koncie ma 206 meczów bez straconego gola.
Do tej jasnej listy należy dodać zwycięstwa w Pucharze Zdobywców Pucharów i Superpucharze UEFA w 1975 roku. Bramkarz Dynama Kijów rozegrał 48 meczów w reprezentacji ZSRR, sześć - w reprezentacji olimpijskiej tego kraju. Srebrny medalista Euro-1972, zgodnie z wynikami tego turnieju został włączony do symbolicznej drużyny Europy. Brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich 1976 w Montrealu. W 1971 roku słynny piłkarz Dynama otrzymał tytuł "Najlepszego Piłkarza Kraju".
Po otrzymaniu zaproszenia do Dynama, Rudakov przez dwa lata grał w drużynie rezerw. W 1964 r., kiedy kijowską drużynę prowadził Wiktor Aleksandrowicz Masłow, Jewgienij zadebiutował w podstawowym składzie w meczu przeciwko "Krylii Sowietow" (Kujbyszew) i bronił "na sucho".
Ale w następnym meczu na bazie Kijowa przeciwko moskiewskiemu "Torpedo" Eugene nie trafił w piłkę między nogami po strzale z daleka Gusarova - 1:2. Następnie Rudakov został wygwizdany przez kijowskich kibiców.
Maslov, ogłaszając skład na następny mecz Dynama z Chornomorets, wymienił Rudakova. W szatni zapadła martwa cisza. A na boisko bramkarz wyszedł pod gwizdy trybun. Jednak pozbierał się, wybronił kilka sytuacji, uwierzył w siebie i pomógł drużynie wygrać.
W 1969 r. mecz kwalifikacyjny do Mistrzostw Świata reprezentacji ZSRR z Rudakowem w bramce odbył się w Belfaście przeciwko drużynie Irlandii Północnej. Konfrontacja między katolikami i protestantami w tym mieście osiągnęła apogeum. Z Belfastu wyjechali nasi dyplomaci, zamknięto konsulat ZSRR. Przeprowadzenie meczu było bardzo zagrożone. Pojawiły się informacje, że jedna z przeciwnych stron zamierza porwać dwóch zawodników radzieckiej drużyny, Jewgienija Rudakowa i Alberta Szesternowa, jako zakładników.
Kiedy gracze przyjezdni mogli spacerować po Belfaście, dwóch strażników z karabinami automatycznymi nie odstępowało Evgeny'ego i Alberta na krok.
Rudakov obronił mecz na "zero". Rękami - "mackami" Kijowianin wyciągał "martwe" piłki. Irlandzcy dziennikarze sportowi w swoich relacjach z meczu nadali naszemu bramkarzowi przydomek "ośmionogi".
W Meksyku, gdzie nasza drużyna narodowa przygotowywała się do rozpoczęcia Mistrzostw Świata w 1970 roku, w ostatnim meczu testowym z reprezentacją Wenezueli Eugene "celowo" przejął piłkę po armatnim uderzeniu napastnika rywali. Przeskakując nad Rudakovem, Shesternev wybił mu kolanem obojczyk. Zawodnik Dynama został pilnie odesłany do szpitala, gdzie w znieczuleniu ogólnym przeprowadzono skomplikowaną operację. Dzień przed rozpoczęciem mistrzostw główny bramkarz reprezentacji został wysłany do Kijowa. Tak właśnie wygląda życie bramkarza.
Anatolij Puzach (honorowy mistrz sportu, napastnik). Grał w Dynamie od 1965 do 1973 roku.
Zdobywca czterech złotych medali mistrzostw ZSRR, zwycięzca Pucharu w 1966 roku. W mistrzostwach ZSRR rozegrał 215 meczów, strzelił 49 goli. W 16 meczach Pucharu Europy strzelił 7 razy. Rozegrał 19 meczów w reprezentacji narodowej. Uczestnik Mistrzostw Świata FIFA 1970. 4 razy znalazł się na liście "33 najlepszych".
Anatolij Kiriłowicz strzelił pierwszego gola dla Dynama w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych. Miało to miejsce 210 września 1967 roku w Glasgow w 3. minucie meczu z ówczesnym zdobywcą tej nagrody szkockim Celtikiem. Kijowianie wygrali - 2:1. Lokalna prasa uznała Puzacha za najbardziej przydatnego zawodnika meczu.
Drugie osiągnięcie kijowskiego napastnika jest na swój sposób ciekawe. Na Mistrzostwach Świata FIFA 1970 w Meksyku po raz pierwszy zezwolono drużynom na dokonywanie zmian. W drugiej połowie meczu otwarcia między Meksykiem a ZSRR, który odbył się 31 maja, Puzach zastąpił swojego kolegę z drużyny Dynama Kijów Wiktora Serebryanikowa i tym samym przeszedł do historii jako uczestnik pierwszej (historycznej) zmiany na Mundialach.
Oleksandr LIPENKO dla Dynamo.kiev.ua
А этот гол, между ног, Гусаров забил Рудакову в чемпионате Союза весной 1967 года, когда ДК в Киеве проиграло ДМ со счётом 2:3. Интересно, что когда расстроенные досадным поражением динамовцы сидели в раздевалке, тренер Маслов (Дед) сказал: "Если вы и в дальнейшем на протяжении сезона будете показывать такой уровень футбола, то вы непременно станете чемпионами". Что, собственно и произошло - ДК уверенно стал чемпионом Союза 1967 года.
"Мяч выпал вдруг из рук Евг. Рудакова..
Нет, больше мне не пережить такого.."
И когда через много лет прочитал воспоминания Рудакова о том, как в перерыве выездного полуфинального матча КЕЧ с гладбахской Боруссией в 1977 Лобановский упрекнул Рудакова за неудачную игру на выходе, сказав что-то вроде "Женя, ну сколько можно играть против своих", представил себе, как переживал Рудаков в этот момент.
Что касается А.Пузача, то его известность,.как футболиста, распространилась до перехода в киевское "Динамо" в 1965г. Выступая до этого за львовский СКА, он был одним из ведущих форвардов,а в сезоне 1964г. - лучшим бомбардиром зоны класса "Б". Ну,и конечно, его роль как игрока в успехах киевского "Динамо" в эпоху В.А.Мас-
лова и начала работы А.А.Севидова, известна, журналистам и болельщикам со стажем. И еще одна деталь.
В отличие от автора(А.Липенко) не удалось установить когда же А.К.Пузач удостоился звания з.м.с., о чем он пишет,как и разные издания. В списках последних получателей звания в 1991г. Пузача, увы, нет. Хотя не это главное.
А этот гол, между ног, Гусаров забил Рудакову в чемпионате Союза весной 1967 года, когда ДК в Киеве проиграло ДМ со счётом 2:3. Интересно, что когда расстроенные досадным поражением динамовцы сидели в раздевалке, тренер Маслов (Дед) сказал: "Если вы и в дальнейшем на протяжении сезона будете показывать такой уровень футбола, то вы непременно станете чемпионами". Что, собственно и произошло - ДК уверенно стал чемпионом Союза 1967 года.