W obecnych realiach ukraińskiego futbolu trener powinien kierować się dostępnym składem, a nie własnymi pragnieniami. Powinien jak najlepiej wykorzystać dostępnych zawodników i ich potencjał, zamiast próbować spełnić swoje taktyczne pragnienia.
Mircea Lucescu chciał, aby młodzi piłkarze utrzymali standard wymagań drużyny, jaki obowiązywał przed wojną. Ogólna klasa zespołu poważnie spadła. Konieczne było uproszczenie konstrukcji gry. Ponieważ indywidualne błędy prowadziły do utraty punktów i porażek.
Uważam, że po wybuchu wojny Dynamo miało wszelkie szanse na przejście na trzyśrodkową obronę. Biorąc pod uwagę duży wybór środkowych obrońców i ich zawodność z jednej strony, a problemy ze skrzydłowymi z drugiej. Wszyscy wiedzą, że Volodymyr Shepelev nie jest skrzydłowym. Nie ma odpowiedniej szybkości, by z powodzeniem grać na tej pozycji.
To jasne, że Mircea Lucescu jest konserwatystą ze względu na swój wiek, nie zaakceptuje niczego nowego a priori i nie może wyjść poza własne ramy. Teraz Dynamo prowadzi młodszy trener. Dopiero zaczyna swoją przygodę na ławce trenerskiej.
Dziś sytuacja Dynama jest taka, że drużyna ma czterech napastników jednocześnie. Mówimy tutaj wyłącznie o ilości, a nie jakości. Mówię o Vladyslavie Vanacie, Vladyslavie Supryaha, Benito i Matveyu Ponomarenko.
Vanat jest numerem jeden w tej hierarchii. Supryaha w końcu doszedł do siebie po kontuzji i jest teraz w kluczowym momencie swojej kariery. Benito może grać na skrzydle lub jako napastnik. Po powrocie do zdrowia Andrija Jarmołenki, Nigeryjczykowi trudno będzie liczyć na grę na pozycji prawego skrzydłowego. Ponomarenko jest najlepszym zawodnikiem Mistrzostw U-19 i najlepszym strzelcem turnieju. Dla dalszego rozwoju Matviya konieczne jest stopniowe wprowadzanie go do dorosłego futbolu. Okazuje się, że Szowkowski ma tak naprawdę czterech napastników. Jeśli nadarza się taka okazja, trzeba ją wykorzystać.
Raczej nie należy spodziewać się poważnych wzmocnień kadrowych tej zimy. Musimy szukać wewnętrznych rezerw. Nie tylko pod względem postępów zawodników, ale także innowacji taktycznych.
W ogóle nie podoba mi się terminarz, że jest główny Vanat, który będzie wymagał rotacji. Supryaga i Benito zastąpią lub zastąpią Vanata, a Ponomarenko niech pomoże zdobyć tytuł U-19.
Na całą sytuację można spojrzeć znacznie głębiej.
Jest mało prawdopodobne, aby ktokolwiek regularnie przechodził na formację z dwoma napastnikami. Ale można i warto korzystać z tego schematu w niektórych meczach lub okresach. W ostatnim meczu z Obolonem Dynamo miało pełną grę i przewagę terytorialną na boisku. "Obolon wyłączył się po wyrzuceniu z boiska. Trzeba było otworzyć obronę ilościową. Odniosłem wrażenie, że Dynamo łatwiej grało z równą liczebnością. Pojawienie się Benito na boisku było decydujące. Nigeryjczyk pojawił się na prawej flance środka pola i jako napastnik rozstrzygnął losy meczu. W polu karnym przeciwnika skutecznie zagrał ciałem i nie pozostawił szans bramkarzowi Artemowi Kichakowi.
Na wiosnę Dynamo będzie miało niejeden mecz, w którym przeciwnik zamknie lub ustawi autobus. Nie jest łatwo rozbić liczebną obronę. Potrzebne są liczby w polu karnym przeciwnika. Dynamo powinno mieć domową formację z dwoma napastnikami przynajmniej w ostatnich 20 minutach, kiedy jest to potrzebne. Benito i Ponomarenko dobrze grają ciałem i dobrze czują się w walce siłowej. Świetnie uzupełniają się z lżejszymi Vanatem i Supryagą. Wszystko to może być bardzo dobrą bronią i przynieść mistrzostwo z powrotem do Kijowa na wiosnę.
Sergey Tishchenko
Це ж геніально))) Якщо в Тищенка ненадійні центрбеки, треба зробити їх кількість більшою, поклавши обов'язки флангових захисників на вінгерів, з якими - барабанний дріб - "проблеми")))
І все це в одній голові, в двох сусідніх реченнях)))
Я вже якось питав, що палить автор і де це взяти, але він ніяк не зізнається.
До речі, "не надійність" в цьому контексті має писатися разом.
При чём здесь противоречия? Ну, например:
Статья начинается такими словами: "В сегодняшних реалиях украинского футбола тренер должен исходить из имеющегося состава, а не собственных желаний. Как можно лучше использовать имеющихся игроков и их потенциал, а не стремиться реализовать свои тактические желания". (с.) То есть, на данном этапе, при наличии в составе игроков недостаточно высокой квалификации и когда нет возможности выходить на трансферный рынок, отрицается внедрение каких либо тактических изысков.
А чуть ниже: "Вряд ли стоит зимой ждать серьезного кадрового усиления. Нужно искать внутренние резервы. Не только в плане прогресса игроков, но и тактических новинок". (с.)
Так я не понял, нужно вносить в игру тактическое разнообразие или не нужно?
Читаем дальше. "Я считаю, что после начала войны у «Динамо» были все шансы на переход на игру в три центральных защитника. Учитывая большой выбор центральных защитников и их не надежность с одной стороны, а с другой — проблемы с вингерами. Все понимают, что Владимир Шепелев никак не фланговый игрок. У него нет скоростных качеств для успешной игры на этой позиции". (с.)
Ну, во-первых, переход на игру в три защитника, в идеале, предполагает не только наличие в команде достаточного количества центральных защитников, но и так называемых латералей. И если с номинальным количеством центрбеков вроде бы проблем нет, то с латералями пока как-то не сложилось. Тымчику, Вивчаренко и Дубинчаку явно не хватает техники и футбольных мозгов, чтобы выполнять функции латералей. Возможно, на эту роль мог бы претендовать Караваев, но ему в этом году стукнет 32, и он просто физически может не потянуть нагрузку, которая ложится на плечи... простите, на ноги и "дыхалку" латераля.
Но это ещё не всё. Да, автор прав, когда утверждает, что Шепелев не годится на роль вингера - у него действительно нет необходимой скорости для современного флангового игрока. Но ниже автор пишет: "Бенито может играть на фланге, а может играть также форварда. После выздоровления Андрея Ярмоленко надеяться на значительное игровое время на позиции правого вингера нигерийцу будет сложно". (с.)
Мне кажется, в этом месте данного "повествования" уже можно начинать громко смеяться! Ярмоленко и в более молодые годы не отличался суперскоростью, а в последние годы... Ладно, не будем о грустном. Кстати, не заметил я пока суперскоростей и у Бенито.
Ну и напоследок. "Бенито и Пономаренко прекрасно играют корпусом и хорошо себя чувствуют в силовой борьбе. Они очень дополняют более легких Ваната и Супрягу". (с.) Автор, наверное, не видел последних фоток Супряги:-)) Кстати, в Википедии указаны рост и вес "лёгкого" нападающего: рост - 182 см, вес - 79 кг. Не такой уже и лёгкий - Блохин и Беланов в свои лучшие годы, по идее и до 70-и килограммов не дотягивали. Хотя, по сравнению с Пономаренко (188 см, 89 кг), он, наверное, просто пушинка.
Кстати, о Пономаренко. Да, мощный парень. Особенно, как для Ю-19. Помнится, как Попов зажигал (и выжигал) на ЧМ для молодёжных команд. Что ни матч, то гол головой со стандарта. Топтал соперников, не замечая их на своём пути. Ну, потому что крепкий, очень крепкий. А потом начал играть за основу ДК против взрослых мужиков. Ну, вы меня поняли...