FC Dynamo (Kijów), począwszy od wiosny 1936 roku, uczestniczyło we wszystkich 54 mistrzostwach byłego ZSRR. I trzeba przyznać, że z powodzeniem. W końcu nasza ulubiona drużyna zdobyła tytuł najsilniejszej w kraju 13 razy (rekord).
"Dynamo" w 1966 rokuKijowianie zdobyli swój ostatni komplet mistrzowskich tytułów w turnieju w 1990 roku, pokonując moskiewskie kluby Dynamo i CSKA trzema punktami.
W chwalebnej biografii Dynama Kijów trzy kolejne lata były "złote". Porozmawiajmy o tym świetlanym okresie.
1966. Oleg Bazilevich zakończył karierę w kijowskim klubie. Valeriy Porkuyan przeniósł się do Dynama z Chornomorets. Zawodnicy drużyny narodowej Leonid Ostrovsky, Jozsef Sabo, Viktor Serebryanikov, Viktor Bannikov, Valeriy Porkuyan byli nieobecni w drużynie przez długi czas, przygotowując się do obozu treningowego do Mistrzostw Świata 1966 w Anglii.
Trener Dynama Wiktor Aleksandrowicz Masłow, biorąc pod uwagę sytuację, wprowadził do głównego składu Jewgienija Rudakowa, Anatolija Puzacza, Anatolija Byszowca i Władimira Muntiana. Wszyscy oni natychmiast organicznie dołączyli do drużyny.
Stając się liderami na początku mistrzostw, Kijów nie oddał pierwszego miejsca konkurentom aż do mety. 19 października, na 6 kolejek przed końcem mistrzostw, Dynamo stało się nieosiągalne. Podopieczni "dziadka" (taki przydomek nosił Wiktor Masłow) zdobyli 56 punktów, strzelili 66 goli i tylko 17 razy stracili bramkę. Mistrz o 9 punktów wyprzedził srebrnych medalistów z Rostowa nad Donem.
Najlepszym strzelcem drużyny był Byszowiec, który zdobył 19 bramek w 32 meczach. Kijowianie wygrali również turniej dublerów.
W walce o Puchar kraju Dynamo ze stolicy Ukrainy pokonało Dynamo (Stawropol), Zenit (Leningrad), Spartę (Moskwa). 8 listopada, w meczu finałowym, ukraiński zespół pokonał Moscow Torpedo 2-0.
Tym samym drużyna znad Dniepru zanotowała "złoty" dublet - jej mistrzowskie medale znalazły się w kryształowym pucharze kraju.
Andrij Biba, który rozegrał stabilne 35 meczów, jako pierwszy z zawodników Dynama Kijów został uznany za najlepszego piłkarza kraju.
1967. Ten sezon był kontynuacją poprzedniego dla Dynama Kijów. Mistrz miał 5 punktów przewagi nad głównymi rywalami - moskiewskimi kolegami z drużyny. W 36 spotkaniach Kijowianie stracili tylko 11 bramek, w całej drugiej rundzie - 4. Duża w tym zasługa bramkarzy - Wiktora Bannikowa i Jewgienija Rudakowa.
Czterech graczy Kijowa - Władimir Szczekolkow, Andriej Biba, Wasilij Turianczyk i Wiktor Serebryanikow - zostało "Honorowymi Mistrzami Sportu".
1968. W tym sezonie Dynamo po raz trzeci z rzędu zdobyło tytuł mistrzowski. Tego osiągnięcia nie udało się powtórzyć żadnej innej drużynie.
W mistrzostwach z udziałem 20 drużyn (cztery ukraińskie - Dynamo, Szachtar, Zoria i Chornomorets) Kijowianie ponownie pewnie zdobyli złote medale. Wyprzedzili o 5 punktów Spartak (zdobył srebrny medal) i o 7 punktów Torpedo (brąz).
Anatolij Puzach strzelił 11 goli w 32 meczach, Witalij Chmielnicki posłał do bramki rywali gola mniej.
Dublerzy powtórzyli "złoty" sukces. W swoim turnieju strzelili 94 (!) bramki, a stracili 19.
W walce o Puchar Kijowianie pokonali Spartaka (3:0). Przegrali w Doniecku z Szachtarem Donieck (0:1), w którego składzie grali Walerij Łobanowski i Oleg Bazilewicz.
Były to trzy kolejne "złote" lata w historii kijowskiego Dynama.
Oleksandr LIPENKO dla Dynamo.kiev.ua
