Valery Lobanovsky jest jedną z najważniejszych postaci w historii piłki nożnej ze względu na swoje transformacyjne podejście do gry. Uznany za bohatera narodowego, radziecki i ukraiński menedżer piłkarski przez dziesięciolecia wyróżniał się zdyscyplinowaną taktyką i innowacyjnymi strategiami.
W latach swojej gry Łobanowski poświęcił dekadę Dynamu Kijów. Przejście od zawodnika do menedżera sprawiło, że stał się jedną z najbardziej szanowanych postaci w piłce nożnej. Jego menedżerska podróż rozpoczęła się w Dnieprze Dniepropietrowsk na cztery lata przed powrotem do ukochanego Dynama Kijów.
W ciągu trzech okresów pracy z Dynamem Kijów, Łobanowski zdobył osiem tytułów mistrza Związku Radzieckiego i pięć tytułów mistrza Ukrainy, a także historyczne europejskie trofeum - Puchar Zdobywców Pucharów w 1975 roku. Sukces drużyny był szczególnie imponujący, biorąc pod uwagę, że działała ona w niekorzystnej sytuacji finansowej w porównaniu do swoich zachodnich rywali.
Radziecka reprezentacja narodowa pod wodzą Łobanowskiego, wypełniona dziesięcioma zawodnikami Dynama Kijów, pokazała godne pochwały wyniki na Mistrzostwach Świata w 1986 roku. Pomimo porażki z Belgią, osiągnęli niezwykłe wyżyny na Euro 1988 jako finaliści.
Lobanovsky nie ograniczał swojej wiedzy do Ukrainy; rozprzestrzenił swoje wpływy trenerskie na arenie międzynarodowej, pracując w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Kuwejcie.
Oleg Błochin, Igor Biełanow, Aleksander Zawarow, Wasilij Szczur i Andriej Szewczenko wyróżniają się wśród zawodników ukształtowanych przez unikalną filozofię Łobanowskiego, która łączyła siłę z finezją i artystyczną techniką.
Jego przełomowa teoria "prędkości kolektywnej" zrewolucjonizowała taktykę piłki nożnej. Reżimy fitness i badania nad efektami dietetycznymi były częścią jego zarządzania.
Pod koniec jego kariery problemy zdrowotne zaczęły odbijać się na życiu Lobanovsky'ego. Jego śmierć została poetycko opisana jako "opadająca kurtyna", oznaczająca koniec znakomitego dziedzictwa, które rozwijało się dzięki wyzwaniom na Ukrainie i poza nią.
Dynamo Kijów udowodniło, że jest ważną siłą w europejskiej piłce nożnej dzięki swoim zwycięstwom - zdobywając dwa Puchary Zdobywców Pucharów w 1975 i 1986 roku. Mimo że po półfinałowym występie w Lidze Mistrzów w 1999 roku Szewczenko przeniósł się do Mediolanu, Dynamo Kijów pozostało odporne na wyzwania.
Od początku pierwszego okresu Lobanovsky'ego z Dynamem Kijów w 1973 roku, aż po wydarzenia po 1999 roku, w tym porażki w play-offach Pucharu Świata i przejście na emeryturę - ta historia nie dotyczy tylko drużyny sportowej czy taktyka, ale wykracza poza czas, tworząc sagę wytrwałości wbrew wszelkim przeciwnościom. Odcisk odciśnięty przez Valery'ego Lobanovsky'ego na piłce nożnej pozostaje niezatarty - każdy mecz zapisuje się na kartach historii dzięki czystej determinacji napędzanej zbiorową prędkością zarówno na boisku, jak i poza nim.
Na podstawie materiałów z Il Nobile Calcio