"Aleksandrze Anatoliewiczu! Dużo mówisz o Czcigodnym Mistrzu Sportu Leonidzie Buriacie, pomocniku od Boga, jak scharakteryzował go mój ojciec, wieloletni kibic Dynama. Starał się nie opuszczać meczów swojej ulubionej drużyny. Jestem z młodego pokolenia kibiców Dynama, oczywiście nie widziałem gry Buryaka na żywo. Opowiedz nam o jego osiągnięciach jako zawodnika Dynama.
Niedawno syn mojego sąsiada Wiktor zadał mi takie pytanie. Nie mogę odmówić, jestem pewien, że będzie to interesujące nie tylko dla niego.
W wieku 20 lat, wychowanek piłkarskiej Odessy, zawodnik Czernomorca po raz trzeci odpowiedział na ofertę przejścia do Dynama. Dla kijowskiego klubu Leonid Buriak zadebiutował w pucharowym meczu z Metalistem 14 marca 1973 roku, zastępując Vladimira Munteana. W mistrzostwach byłego ZSRR po raz pierwszy zagrał dla Dynama w "podstawie" 7 kwietnia 1973 r. w wyjazdowym meczu z "Araratem", zastępując Anatolija Puzacza.
Pomocnik strzelił swojego pierwszego gola dla Dynama w meczu drugiej rundy w Kijowie z tym samym "Araratem". Kijowianie przegrywali z przyszłym mistrzem 0:1, Buryak, który wszedł jako zmiennik w drugiej połowie, wyrównał wynik w 20 minucie - 1:1. Dynamo wygrało 3:1, zostając srebrnymi medalistami tamtego sezonu.
Już w swoim pierwszym sezonie w Dynamie debiutant rozegrał 41 oficjalnych meczów. W każdym meczu Leonid starał się nie tylko strzelać bramki, ale także pracować na odpowiednim poziomie w obronie. Przed Buriakiem czekał piłkarski maraton z dystansem 15 lat.
W 304 meczach mistrzostw, rozegranych przez pomocnika dla Dynama, jego drużyna świętowała 160 zwycięstw, 92 mecze zostały zremisowane. W mistrzostwach Buryak grał przeciwko 25 drużynom z najwyższej ligi. Lubił strzelać bramki dla Spartaka - pięć razy zepsuł nastrój Moskalom. Tyle samo goli posłał do bramki swoich rodaków z Torpedo. Cztery razy po jego celnych uderzeniach wyciągali piłki z siatki swoich bramkarzy tbiliskie "Dinamo", "Dnipro", "Zenit".
Tylko jedną bramkę Burić strzelił głową, w bramce "Neftchi", pozostałe gole (nie licząc rzutów karnych) zdobył głównie uderzeniami z dużych i średnich odległości. Wykonał 22 rzuty karne z rzędu. W meczach Pucharu kraju rozegrał dla kijowskiej drużyny 52 spotkania, z których 34 były zwycięskie.
W turnieju Pucharu Zdobywców Pucharów w 1975 roku Buryak w półfinałowym meczu z "Eindhoven" przy wyniku 1:0 na korzyść gospodarzy w 77. minucie w "golącym" locie głową dobił strzał Veremeeva, rozwiewając nadzieje przeciwnika na rewanż - 2:1.
Buryak dołożył nogę do dwóch zwycięskich meczów swojej drużyny w konfrontacji z Bayernem o Superpuchar UEFA w 1975 roku. Wiosną 1977 roku Leonid ponownie pomógł pokonać Bayern, strzelając bramkę Meyerowi w 1/4 finału Pucharu Europy.
Jesienią 1982 roku Buryak strzelił dwa gole przeciwko Grasshoppers w meczu 1/16 finału Pucharu Mistrzów. Łącznie rozegrał dla Dynama 51 meczów w europejskich pucharach, w których jego drużyna odniosła 32 zwycięstwa i 10 razy zremisowała.
Leonid Buriak to także pięciokrotny mistrz byłego ZSRR, czterokrotny srebrny medalista, raz brązowy medalista. Pięć razy ze swoimi partnerami z Dynama okrążył honor z kryształowym pucharem kraju. Osiem sezonów pomocnik Kijowa znajdował się na liście 33 najlepszych piłkarzy kraju, pięć razy - pod numerem 1.
I Wiktor, mógłbym długo wymieniać osiągnięcia tego wspaniałego zawodnika Dynama Kijów. W drugiej rundzie mistrzostw kraju w 1984 roku w meczu z Araratem Buriak rozegrał swój ostatni oficjalny mecz w koszulce Dynama.
Wspaniały zawodnik, który, jak sam twierdzi, żył w szczęśliwych piłkarskich czasach, pozostanie na złotych kartach historii klubu Dynamo.
Oleksandr LIPENKO dla Dynamo.kiev.ua