"Aleksandrze Anatoliewiczu, dużo mówisz o Czcigodnym Mistrzu Sportu Leonidzie Buriacie, pomocniku od Boga - tak scharakteryzował go mój ojciec, wieloletni kibic Dynama. Starał się nie opuszczać meczów swojej ulubionej drużyny. Ja należę do młodszego pokolenia kibiców Dynama, naturalnie nie widziałem Buryaka w grze. Opowiedz nam o jego osiągnięciach jako zawodnika Dynama.
Niedawno syn mojego sąsiada Wiktor zadał mi takie pytanie. Nie mogę odmówić, jestem pewien, że będzie to interesujące nie tylko dla niego.
Od razu pojawił się na boisku
W wieku 20 lat wychowanek odeskiego futbolu, zawodnik "Czarnomorca" po raz trzeci odpowiedział na ofertę przejścia do "Dynama". Dla kijowskiego klubu Leonid Buriak zadebiutował w pucharowym meczu z Metalistem 14 marca 1973 roku, zastępując Vladimira Munteana.
W mistrzostwach byłego ZSRR po raz pierwszy zagrał dla Dynama w podstawowym składzie 7 kwietnia 1973 r. w wyjazdowym meczu z "Araratem" (1:0), zastępując Anatolija Puzacza. Pomocnik strzelił swojego pierwszego gola dla Dynama w meczu drugiej rundy w Kijowie z tym samym Araratem. Kijowianie przegrywali z przyszłym mistrzem - 0:1. Buryak, który wszedł jako zmiennik w drugiej połowie, wyrównał wynik po 20 minutach - 1:1, a ostatecznie Dynamo wygrało - 3:1.
Już w swoim pierwszym sezonie w Dynamie debiutant rozegrał 41 oficjalnych spotkań. W każdym meczu Leonid starał się nie tylko strzelać bramki, ale także pracować na odpowiednim poziomie w obronie. Przed Buriakiem oczekiwał piłkarski maraton z dystansem 15 lat.
W 304 meczach mistrzostw, rozegranych przez pomocnika dla Dynama, jego drużyna świętowała 160 zwycięstw, 92 mecze zostały zremisowane. W mistrzostwach Buryak grał przeciwko 25 drużynom z najwyższej ligi. Uwielbiał strzelać gole dla Spartaka - pięciokrotnie zepsuł nastroje moskwianom i tyle samo bramek posłał Torpedo. Czterokrotnie po jego celnych uderzeniach wyciągali piłkę z siatki swoich bramkarzy tbiliskie "Dinamo", "Dnipro" i "Zenit". Tylko jedną bramkę Burić strzelił głową. Resztę bramek (jeśli nie liczyć rzutów karnych) zdobył głównie strzałami z dalekiego i średniego dystansu. Wykonał 22 rzuty karne z rzędu. Rozegrał 52 mecze w Pucharze kraju, z których 34 wygrał.
W turnieju Pucharu Zdobywców Pucharów w 1975 r. Buryak w półfinałowym meczu z Eindhoven przy wyniku 1:0 na korzyść gospodarzy w 77. minucie w "golącym" locie głową zamknął strzał Veremeeva, rozwiewając nadzieje przeciwnika na rewanż - 2:1. Buryak dołożył również swoją cegiełkę w dwóch zwycięskich meczach konfrontacji jego drużyny z Bayernem o Superpuchar UEFA w 1975 roku. Wiosną 1977 roku Leonid ponownie pomógł pokonać Bayern, strzelając bramkę Meyerowi w meczu 1/4 finału Pucharu Europy. Jesienią 1982 roku Buryak w meczu 1/16 finału Pucharu Mistrzów strzelił dwa gole przeciwko Grasshoppers. Łącznie rozegrał dla Dynama 51 meczów w europejskich pucharach, w których jego drużyna odniosła 32 zwycięstwa i zremisowała 10 spotkań.
Leonid Buriak jest również pięciokrotnym mistrzem byłego ZSRR, czterokrotnym srebrnym medalistą, raz brązowym. Pięć razy ze swoimi partnerami z Dynama okrążył honor z kryształowym pucharem. Według wyników ośmiu sezonów pomocnik Kijowa znalazł się na liście 33 najlepszych piłkarzy kraju, pięć razy - pod numerem pierwszym.
W drugiej rundzie mistrzostw kraju w 1984 roku w meczu z Araratem Buriak rozegrał swój ostatni oficjalny mecz w stroju Dynama.
Wiktor, mógłbym długo opowiadać o osiągnięciach wielkiego zawodnika Dynama Kijów. Wspaniały piłkarz, który, jak sam twierdzi, żył w szczęśliwych piłkarskich czasach, pozostanie na złotych kartach historii klubu Dynamo.
Oleksandr LIPENKO dla Dynamo.kiev.ua
Много смешного здесь читаю и ваще расцветаю!
Починаючи з пенальті у ворота Баварії став штатним пенальтистом.
Самий знаменитий пенальті у його виконанні у ворота Карпат! :-)