Przyjaciele, kontynuujemy przeglądanie stron wspaniałej historii FC Dynamo, które będzie obchodzić swoje stulecie w maju 2027 roku!
«Dynamo» (Kijów) z 1968 r. próbkaSłynny klub ze stolicy Ukrainy jest posiadaczem wielu tytułów - 13-krotnego mistrza i 9-krotnego zdobywcy Pucharu Związku, 16-krotnego mistrza Ukrainy i 13-krotnego zdobywcy Pucharu Narodowego oraz 9-krotnego zdobywcy Superpucharu.
Dynamo ma na swoim koncie trzy trofea Euro (Puchar Zdobywców Pucharów 1975, 1986 i Superpuchar UEFA 1975).
W różnych latach drużynę prowadzili znani trenerzy - Oleg Oshenkov, Wiaczesław Sołowiew, Wiktor Masłow, Walerij Łobanowski, Oleg Bazilewicz....
Wielu zawodników Dynama Kijów było zapraszanych do reprezentacji narodowych ZSRR i Ukrainy oraz drużyn olimpijskich. Tylko na Mistrzostwach Świata w Meksyku w 1986 roku było ich kilkunastu.
Trzech zawodników Dynama Kijów: Oleg Błochin, Igor Biełanow i Andrij Szewczenko otrzymało "Złotą Piłkę" France Football dla najlepszego piłkarza w Europie.
Sezony dla piłkarzy z Kijowa były różne - były triumfalne i nie do końca udane. Dziś mówimy o wydarzeniach z 1968 roku.
Dynamo swoje domowe mecze rozgrywało na Stadionie Republikańskim. Po przebudowie (dobudowano górną kondygnację) jego trybuny zaczęły pomieścić 100 tysięcy widzów. Przytulna arena Dynama również zmieniła się na lepsze. Gościła dublerów, którzy cieszyli fanów klubu emocjonującą grą i głośnymi zwycięstwami. W sezonie 68 rezerwy Dynama zdobyły "złoto".
Na początku lutego Yevgeniy Rudakov, Vladimir Levchenko, Jozsef Sabo, Fedor Medvidya i Anatoliy Byshovets zostali powołani do kadry narodowej. Przed tą drużyną odbyły się dwa mecze 1/4 finału Pucharu Europy z reprezentacją Węgier i dwa mecze kwalifikacyjne turnieju olimpijskiego z reprezentacją Czechosłowacji. Pierwsza drużyna wywalczyła prawo gry w turnieju finałowym, olimpijczycy w Mexico City nie dostali.
Przygotowania do sezonu mistrzowskiego odbywały się w Gruzji
Piłkarze Dynama spędzili zimowy obóz treningowy na czarnomorskim wybrzeżu Gruzji, w miejscowości Gagra (Autonomiczna Republika Abchazji). Wiktor Masłow, trener kijowskiej drużyny, zaangażował w pracę treningową 31 zawodników. Przygotowaliśmy się perfekcyjnie i pewnie wystartowaliśmy w mistrzostwach.
Chciałbym od razu zauważyć, że walka o "złoto" toczyła się między naszym Dynamem i Spartakiem. W Moskwie spotkanie pretendentów zakończyło się remisem - 3:3, a w Kijowie minimalnie wygrali gospodarze - 1:0.
W ekstraklasie 30. mistrza ZSRR wystąpiło 20 klubów. Kijowianie wygrali 21 spotkań, 15 zremisowali, 2 przegrali (z Dynamem Moskwa - 0:1 i Zenitem - 0:1), zdobyli 57 punktów. Bilans bramkowy to 58-25. Świetne wskaźniki.
"Srebro" na "Spartaku" - 52 punkty, "brąz" na moskiewskim "Torpedo" (50).
Kijowianie pokonali Lokomotiw Moskwa 3:1 i 1:0, Zenit 5:2, Chornomorets 4:2, Torpedo (Moskwa) 2:1, Zaria 2:0, Pakhtakor 2:0 i 2:0, CSKA 2:1, Dynamo Moskwa 2:2:0, SKA (Rostów nad Donem) - 4:0, Szachtar - 3:2, Dinamo (Mińsk) - 2:1, Neftyannik - 3:0, Kairat - 1:0, Ararat - 1:0, Krylya Sovetov - 1:0, Torpedo (Kutaisi) - 2:0 i 1:0, Dinamo (Kirowobad) - 1:0.
Był to trzeci z rzędu mistrzowski szczyt Dynama Kijów. Najlepszym strzelcem drużyny został Anatolij Puzacz - 11 bramek w 33 meczach.
Tytuł zdobyli: Jewgienij Rudakow, Wiktor Bannikow, Wasyl Turyanczyk (kapitan), Władimir Lewczenko, Siergiej Krulikowski, Wadim Sosnikhin, Fedor Medvid, Władimir Muntean, Jozsef Sabo, Anatolij Puzach, Witalij Chmielnicki, Wiktor Serebryanikow, Walerij Porkujan, Anatolij Byszowiec, Anatolij Pilipczuk.
Następujący zawodnicy zagrali, ale nie zdobyli medali: obrońcy - Jurij Wankewicz (11 meczów), Leonid Ostrowski (6) i Aleksander Szpakow (1), pomocnicy - Siergiej Szklar (8), Wiktor Nazarow (6-1 goli), Anatolij Bogovik (2), Wiaczesław Semenow (2) i Wiktor Goroza (1), napastnicy - Wiktor Kasczij (4-1) i Władimir Wieriejew (3).
Shpakov, po zakończeniu kariery zawodniczej, stał się doskonałym trenerem dzieci. W końcu pod jego okiem Andrij Szewczenko stawiał pierwsze kroki w szkółce Dynama.
Trenerem mistrzów jest Wiktor Masłow, a asystentami Michaił Koman i Wiktor Terentiew.
Puchary się nie udały
W rozgrywkach pucharowych w 1968 roku z różnych powodów Kijów nie osiągnął sukcesu. Chociaż wszystko zaczęło się całkiem dobrze. W 1/16 finału Pucharu ZSRR los skojarzył kijowski klub z moskiewskim "Spartakiem". 28 lipca w Kijowie goście zostali pokonani (0:3). A miesiąc później w 1/8 finału w Doniecku na kijowski klub czekało rozczarowanie. "Szachtar", w którym grali byli zawodnicy Dynama Walerij Łobanowski i Oleg Bazilewicz, wygrał - 1:0.
Z kolei w Pucharze Europy Mistrzów Dynamo doznało porażki. Na starcie tego prestiżowego turnieju 18 września i 20 października kijowska drużyna miała zagrać ze szwajcarskim Zurychem. Ale dwa tygodnie przed rozpoczęciem turnieju UEFA dokonała nowego losowania.
Powód? Inwazja ZSRR i innych państw Układu Warszawskiego na Czechosłowację w celu stłumienia powstania ludowego. W związku z tym wiele czołowych klubów z Europy Zachodniej stanowczo odmówiło spotkania z drużynami z krajów uczestniczących w tej haniebnej agresji.
UEFA podjęła decyzję, że w pierwszej rundzie drużyny z Europy Wschodniej powinny poznać swoje relacje w pojedynkach między sobą. Przeciwnikiem Dynama był polski Ruch Chorzów.
Jednak federacja piłkarska byłego ZSRR cynicznie nalegała na anulowanie tej decyzji. Protest ten poparły federacje piłkarskie Polski, Węgier i Bułgarii. Komitet Wykonawczy UEFA był niezrażony i odrzucił protest.
Drużyny z "obozu socjalistycznego" (z wyjątkiem Rumunii) pod naciskiem swoich przywódców odmówiły udziału w turnieju.
Tak wyglądał sezon 1968 dla biało-niebieskich z Kijowa. Po tym dramatycznym wydarzeniu Dynamo wygrało sześć finałów Pucharu ZSRR i zdobyło 9 kompletów złotych medali mistrzostw Związku Radzieckiego.
Oleksandr LIPENKO dla Dynamo.kiev.ua
