"Hej, bramkarzu, szykuj się do boju, jesteś wartownikiem przy bramie, wyobrażasz sobie, że za tobą pas graniczny nadciąga...".
To słowa piosenki z popularnego filmu "Bramkarz" (1936). Jego epizody zostały nakręcone na stadionie Dynama w Kijowie. Anton Leonardowicz Idźkowski, bramkarz kijowskiego Dynama, miał w tym filmie niewielką rolę.
Nikolai Trusevich jest w grzeSam byłem bramkarzem wiele lat temu. Nie osiągnąłem zbyt wielu sukcesów, choć jako członek młodzieżowej drużyny Dynama Kijów zostałem mistrzem ZSRR w 1960 roku. Jestem z tego bardzo dumny. Zostałem zaproszony do dwójki Dynama.
Jednak moja mama nalegała, abym wstąpił na Kijowski Uniwersytet Państwowy im. Na tym słynnym uniwersytecie uzyskałem dyplom tłumacza języka angielskiego. Powiem jednak, że kiedy dostałem się na uniwersytet, posiadanie złotego medalu w piłce nożnej było korzystne.
W tym czasie na uniwersytecie była dobra drużyna piłkarska, która wygrała studenckie mistrzostwa Kijowa. Przez kilka lat broniłem jej bramki.
Ale zostałem mistrzem sportu w innej dyscyplinie - rugby, zdobyłem tytuł wicemistrza kraju wśród dorosłych.
Wróćmy jednak do piłki nożnej. Bramkarze Dynama zawsze byli w centrum mojej uwagi. A było ich wielu - niezawodnych wykonawców - w prawie stuletniej historii klubu. Widziałem grę ich wszystkich, z wyjątkiem dwóch.
Anton Idzkovsky (1907-1995). Rodowity kijowianin, honorowy mistrz sportu, honorowy trener Ukrainy.
On, 20-letni bramkarz kijowskiego klubu "Gostorgskluzhashchy", zawodnicy Dynama zaprosili go do swojej drużyny. W mundurze tej wspaniałej drużyny grał w latach 1928-1941 i 1944-1945. W mistrzostwach ZSRR rozegrał 64 mecze. Srebrny medalista mistrzostw kraju - 1936, brązowy - 1937. Mistrz Ukrainy (1931), trzykrotny zdobywca Pucharu (1937, 1938, 1944). Był członkiem reprezentacji narodowych: Ukrainy (1930-1939) i ZSRR (1932-1934).
Fani piłki nożnej, którzy mieli szczęście zobaczyć grę Antona Idźkowskiego, zapamiętali jego błyskawiczną reakcję, godną pozazdroszczenia skoczność, dzięki której dostawał "martwe piłki". Na linii bramkowej był uważny, niezawodny. I to przy wzroście... 174 centymetrów.
Po zakończeniu kariery Anton Leonardowicz pracował w FFU. W swoim czasie trenował Olega Makarowa, Jewhena Lemeszko, Wiktora Bannikowa dla głównego składu Dynama.
Pamiętam dwie sesje treningowe prowadzone przez Idzkowskiego z nami, bramkarzami młodzieżowego Dynama, latem 1960 roku przed wyjazdem na finałowy turniej mistrzostw ZSRR w Miczurinsku. Rady wybitnego mistrza bardzo się przydały. Zostaliśmy mistrzami.
Nikołaj Trusewicz (1909-1943). W 1936 roku zdolny bramkarz odeskiego "Pischevika" otrzymał zaproszenie do kijowskiego "Dynama". A dwa lata później znalazł się na liście "55 najlepszych zawodników mistrzostw ZSRR". Nikolay był na niej bramkarzem numer 2, ustępując w mistrzostwach jedynie Anatolijowi Akimowowi. Kolekcja Trusewicza obejmuje "srebro" i "brąz" mistrzostw ZSRR.
W mistrzostwach ZSRR bramkarz Dynama Kijów rozegrał 59 meczów. Był mistrzem (1936) i zdobywcą Pucharu Ukrainy (1937, 1938). Grał w reprezentacji narodowej ZSRR.
Zawodnik Dynama był jednym z najlepszych bramkarzy w kraju w drugiej połowie lat 30. ubiegłego wieku. Posiadał wybitny talent, był jednym z pierwszych, którzy grali na całym polu karnym, charakteryzował się odwagą, zrównoważonym charakterem.
W latach okupacji Kijowa Trusewicz grał w drużynie piekarni "Start", która rozgrywała mecze z drużynami okupantów. W 1943 roku wraz z kolegami z drużyny Dynama, Aleksiejem Klimenko i Iwanem Kuzmenko, zginął w Kijowie, w obozie koncentracyjnym Syrecku...
Oleksandr LIPENKO dla Dynamo.kiev.ua
