Naśmiewając się z niedawnego spotkania szefa Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej Andrija Pawelka z dziennikarzami, jeden z jego kolegów zwrócił uwagę m.in. na rażącą niekonsekwencję. Wypuszczenie w świat skorumpowanego funkcjonariusza zostało ogłoszone (podobnie jak większość związanych z nim działań PR) z patosem. I w końcu ersatz przedpremierowy odbywał się w jakimś ciasnym bałaganie, który jednak tylko niepotrzebnie podkreślał prawdziwy status imprezy, jej absolutną marazm.
Dlaczego w Domu Piłki Nożnej, gdzie znajdują się aż cztery sale konferencyjne, nie było innego miejsca dla dziennikarzy poza kontenerem udekorowanym „wełną”? Czy nie dlatego, że credo – „choć nie wspaniałe, ale przytulne” – powinno stać się odpowiednim tłem dla demagogicznych rozważań, bezsensownych odpowiedzi i zwyczajowych oskarżeń pana Pawła?
W końcu na spotkanie zostali dopuszczeni tylko przefiltrowani przedstawiciele pióra i mikrofonu, a lista tematów i pytań do dyskusji została dokładnie przefiltrowana przez moderatorów na miejscu. By było przytulnie...
Jest inna wersja. Być może obywatel objęty dochodzeniem Pavelko A.V. podobnie stara się przyzwyczaić do najbliższej przyszłości. Biorąc pod uwagę liczbę i treść postępowań karnych wszczętych przeciwko działaczowi piłkarskiemu i jego najbliższym współpracownikom, perspektywa ostatecznego znalezienia się w zamkniętej przestrzeni jest całkiem prawdopodobna. Zwłaszcza w świetle procesów antykorupcyjnych, które ostatnio wstrząsnęły krajem.
Tak czy inaczej, magiczna redukcja luksusowego pięciopiętrowego biura UAF do „pokoju typu pokój” wyraźnie charakteryzuje cały proces zarządzania narodową piłką nożną przez Pavelka i jego firmę. Ulubiona piłka naszego narodu wydaje się być zrobiona z brązowej skóry - wysycha, kurczy się, zjada. A próba zrzucania wszystkiego na rosyjską agresję jest niewłaściwa i szkodliwa.
Na długo przed wojną na Ukrainie zaczęły znikać kluby, a nawet całe turnieje - Pavelka tylko machał rękami. Wysiłki „zespołu zarządzania kryzysowego” zamiast mitycznego Planu Marshalla skupiły się na przepisywaniu praw i przepisów. A także na wyposażeniu w sztuczną trawę i budowie boisk, z bezlitosnym dojeniem skarbu państwa, offshorami, piłami i rollbackami. Jednocześnie w postępie geometrycznym rosły losy liderów i bliskich im pracowników UAF, a wydatki na potrzeby reprezentacji Ukrainy – równie systematycznie malały.
Polityka kadrowa UAF to osobna rozmowa. Miejsca wielu z tych doświadczonych specjalistów, którzy zdobyli międzynarodowy autorytet dla ukraińskiego stowarzyszenia, zajęli ludzie z rosyjskim obywatelstwem lub fałszywym dyplomem, a także różnego rodzaju „magisterzy prawa” – wytatuowani specjaliści od niejasnych intryg i wątpliwych usługi.
Nawet Anatolij Konkow śmiał się głośno wśród konsultantów Andrija Pawelki. Czy Andrij Wasiliowycz pamięta, jakimi cechami towarzyszył dymisji swojego poprzednika? Nagle pojawiła się potrzeba jego konsultacji!
Niestety słynny w przeszłości piłkarz nie jest jedynym, który zgodził się podpisać pod wątpliwą działalnością UAF, otrzymując za to pięcio- lub sześciocyfrową opłatę. Szkoda, bo gorzko patrzeć, jak wczorajsi idole, nie reagując na toksyczność nieczystości z rąk pracodawcy, zamieniali się pod jego narzędziem w banalną masę, m.in. na rozprawach sądowych z przewidywalnym zakończeniem.
Należy ich nie tylko rekrutować na wysokie stanowiska, ale także zachęcać do angażowania się w naprawdę pożyteczne działania. I - zgodnie z niebotycznymi zarobkami - zapytaj o efekty! Jakimi osiągnięciami może pochwalić się na przykład Rada Strategicznego Rozwoju Zawodowej Piłki Nożnej UAF (przewodniczący — Andrij Pawelko, współprzewodniczący — Oleg Błochin, wśród wiceprzewodniczących — Oleg Protasow)? Czy Komitet ds. Strategicznego Rozwoju Piłki Nożnej (przewodniczący - Andrij Pavelko)? Albo Komitetu Kadr Narodowych (współprzewodniczący - Oleg Błochin i Ołeksij Mychajliczenko, pierwszy zastępca - Oleg Protasow)?
Jaka dokładnie jest strategia, którą stosują – na przykład w odniesieniu do czołowej drużyny w kraju? Reprezentacja Ukrainy za dwa miesiące wystartuje w eliminacjach Euro-2024, a kadra wciąż bez trenera! Nonsens, mówisz, studium przypadku? Ale "stratedzy" z Domu Piłki Nożnej tak nie sądzą. Nie może być tak, że w ogóle nic nie było. To wydaje się być ich całą doktryną.
Skontaktować się z Myronem Markiewiczem? Ten sam twierdził, że swego czasu otrzymał obietnicę od Pavelko: po Andriju Szewczenko drużyna narodowa pojedzie do niego - dlatego pełnił funkcję generała weselnego (często na wezwanie) na stanowisku szefa komitetu drużyny narodowej. Dojdź do sedna sprawy, pomyśl o tym: z jednej strony jest taki Zhdun na odpowiedzialnym stanowisku, z drugiej niebiesko-żółta żona, wtedy skutecznie „sprywatyzowana”, a teraz porzucona jej własne urządzenia. Jak cenna zabawka, która już się zużyła...
A to tylko wierzchołek naszej piłkarskiej góry lodowej, która od ośmiu lat swobodnie dryfuje. A główna część wcale nie jest bardziej optymistyczna, bo „końce są w wodzie” to kolejna z zasad funkcjonowania obecnego UAF. Do których organy ścigania również sprzeciwiają się specyfice argumentów i dowodów. Pomimo wszystkich roszczeń podróbek i arbitralnego charakteru nękania. Pomimo fałszywego „publicznego” oburzenia i „ostrzeżeń” ze strony FIFA i UEFA. Pomimo pomysłowego reżyserowania „konferencji prasowych przed kamerą”.
Wasyl VOYTYUK dla Dynamo.kiev.ua
