Były piłkarz Dnipro Serhij Diryavka podzielił się wspomnieniami z mistrzostw Ukrainy w sezonie 1992/93, kiedy to jego drużyna miała tyle samo punktów co Dynamo Kijów, jednak mistrzami kraju po najlepszej różnicy bramek zostali Kijowianie. Początkowo w przypadku równej liczby punktów losy tytułu miały rozstrzygnąć się w "Złotym Meczu", jednak po pierwszej rundzie usunięto ten zapis z regulaminu.
Sergei Diryavka - W 1993 roku byłeś bardzo blisko zdobycia mistrzostwa. Dlaczego nie sięgnęliście po złoto?
- Głównym powodem była nasza młodość. Wtedy nie myśleliśmy, że to może być dla nas jedyna szansa na zdobycie mistrzostwa i podniesienie poziomu Dnipro z 1983 i 1988 roku. Byliśmy naiwnymi i pewnymi siebie ludźmi. Wydawało nam się, że jesteśmy tak twardzi, że jeśli nie w tym sezonie, to w następnym na pewno wygramy.
To, czego nam brakowało, to unikanie niewypałów. Przede wszystkim w Charkowie przeciwko Metalistowi, gdzie przegraliśmy 0-1. I w meczu u siebie z Kryvbasem, który zakończył się remisem 0-0. Myślę, że te mecze były dla nas kluczowe. Pamiętam, że przed Kryvbasem otrzymałem nawet drugą żółtą kartkę, żeby wyzerować się przed ostatnią częścią mistrzostw. I okazało się, że mecz z Kryvbasem był jednym z najtrudniejszych i najbardziej pryncypialnych. Graliśmy przeciwko naszym przyjaciołom i byłym partnerom z Dnipro. Później robiłem wyrzuty mojemu przyjacielowi Serhii Solovyovowi: "Pozbawiliście mnie złotego medalu.
- Ty i Dynamo zdobyliście równą liczbę punktów, mieliście przewagę w spotkaniu indywidualnym, ale przegraliście różnicą bramek...
- Z regulaminem mistrzostw wiązała się słynna historia. Zimą, przed rozpoczęciem drugiej rundy, nagle postanowili go zmienić. Zrobili regulamin pod Dynamo. Wiadomo, że Kijów to stolica i możliwości finansowe są dużo większe niż w ośrodkach regionalnych. Do tego dochodzi jeszcze nowy format Ligi Mistrzów. Urzędnicy zagłębili się w swoich gabinetach i postanowili, że nie będzie złotego meczu.
Gdyby coś takiego wydarzyło się w kraju praworządnym, do którego zmierza teraz Ukraina, mogliby pozwać i wygrać - na 100%. A pod względem gry w tamtym sezonie byliśmy silniejsi od Kijowa. Mecz drugiej kolejki na Meteorze to potwierdził. W mieście panował szalony pośpiech. Na stadionie było 40 tysięcy kibiców (maksymalna pojemność stadionu wynosiła 35). Wiele osób musiało wspinać się na drzewa, by zobaczyć mecz. Myślę, że piłkarze Dynama byli po prostu zaskoczeni tym, co zobaczyli. Takie wsparcie ze strony kibiców było naszym dodatkowym atutem. "Dnipro wygrało dzięki bramce Maksimova.
A my w tamtym sezonie po prostu ukradliśmy mistrzostwo. Zespół, moim zdaniem, był godny tego tytułu.
- Czy wiesz, że Dynamo stymulowało każdego, kto grał przeciwko Dnipro?
- Tak. Kiedy grałem dla CSKA-Borisfen, Prudius, który zdobył zwycięską bramkę w Charkowie, powiedział mi, że dostali bardzo dobrą premię za ten mecz. Zwiększone premie otrzymały wszystkie drużyny, które odebrały nam punkty.
Kiedy przeciwnik jest stymulowany przez osobę trzecią, nie ma w tym nic złego. Mnie to odpowiada. Ale kiedy drużyna poddaje się nam i przegrywa z Dinamo pięć bramek później, nie mogę tego zrozumieć. To wszystko mnie po prostu wkurzyło.
Na przykład "Veres" przegrał z "Dynamem" w Kijowie bez walki. Wynik był 6:0. W rundzie z nami walczą rozpaczliwie - 0:0. Mistrz krajowy "Tavria" został pokonany na własnej ziemi przez "Dynamo" 0:5, natomiast my wyrwaliśmy im zwycięstwo z wielkim trudem - 1:0. Potem obliczono, że w 15 meczach drugiej rundy strzelili 40 bramek (A w pierwszej rundzie piłkarze Dynama zdobyli 19 bramek - przyp. red.).
Nie rozumiem, jak mogła istnieć taka różnica między nami a Dynamem. Nie byliśmy od nich gorsi pod względem klasy.
Aleksandr Petrov
