Znany ekspert piłkarski Oleksandr Sopko omówił temat zmiany trenera Szachtara Donieck.
Oleksandr Sopko- Wynik, który osiągnął Jovicevic, biorąc pod uwagę sytuację na początku sezonu, ponieważ w zasadzie nie było drużyny - jest doskonały. I w europejskich pucharach, i w mistrzostwach. Najprawdopodobniej włodarze klubu, być może sam prezes Rinat Achmetow - zobaczył, i może nie przez jeden mecz czy jakiś epizod, zobaczył w wyniku dialogu z Joviceviciem, że to nie jest trener, który płonie pomysłami, nową wizją futbolu. On po prostu wycisnął wynik i tyle. Drużyna nie udowodniła swoją grą, że piłkarze rozwinęli się pod względem umiejętności.
Najwyraźniej prezes, widząc przed oczami przykład Mudryka, oczekiwał podobnego przełomu od innych zawodników. Okazało się jednak, że przełomu nie dokonali - wręcz przeciwnie, zamienili się w rodzaj czcigodnych senatorów i zatrzymali się w rozwoju. Mam na myśli Matvienko, Bondara, innych graczy, od których oczekiwano więcej.
- Przegrana 1:7 z Feyenoordem w Lidze Europy była swego rodzaju zapalnikiem, po którym zapadła decyzja o nieprzedłużaniu współpracy z Joviceviciem?
- To był pierwszy telefon, ale ostateczna decyzja, jak sądzę, zapadła później, gdy seria 5-7 meczów w mistrzostwach kraju została wygrana, jak to się mówi, na żylecie, z elementami przypadku, szczęścia, w ostatnich minutach. A jakość samej gry nie dawała podstaw do stwierdzenia, że to po prostu pech, że piłka nie wpadła do bramki. To wszystko było zbyt szalone.
- Czy van Leeuwen poradzi sobie lepiej z tym składem, biorąc pod uwagę, że od nowego trenera będzie się oczekiwało przynajmniej utrzymania postawionej poprzeczki?
- Głównym motywem zaproszenia van Leeuwena było to, że z piłkarzami, którzy zostali skreśleni ze składu Dynama lub zostali oddani na wypożyczenie, udało mu się zbudować dobrze wyglądającą drużynę i pokazać futbol, który dawał zarówno wyniki, jak i przyjemność estetyczną. Zawodnicy, na których nie było zapotrzebowania w topowych klubach pod wodzą van Leeuwena rozwijali się znacznie szybciej i na wyższym poziomie. To pokazuje, że specjalista jest na swoim miejscu i oprócz wyniku rozwija samą grę, a piłkarze rozwijają się w tej grze.
Do tego zna system panujący w klubie, nie jest mu obcy. Niektórzy powiedzą, że nie ma doświadczenia w pracy z topowymi zespołami, więc może mu to wyjść na dobre. Van Leeuwen będzie pozbawiony stereotypów, zatwardziałych pasji. Ma swój zapał, a wtedy wszystko będzie zależało od niego i zawodników. Jego gra bez długiego stania w miejscu, bez ciągłego turlania piłki, powinna zadowolić zarówno włodarzy klubu, jak i kibiców.
Arthur Malkin
