Pomocnik Dynama Kijów Volodymyr Brazhko udzielił wywiadu kanałowi Football Hub Youtube.
Vladimir Brazhko. Zdjęcie - Yu.Yuriev- Niedawno podpisałeś nowy kontrakt z Dynamem do 2028 roku. Podziel się swoimi emocjami związanymi z tym wydarzeniem.
- Jestem bardzo szczęśliwy. "Dynamo to mój macierzysty klub, zawsze marzyłem o grze w pierwszej drużynie. Cieszę się, że tu jestem.
- Co będzie dalej?
- Zadomowić się w głównym składzie, grać stabilnie, wyrosnąć na czołowego zawodnika i zagrać w Europie.
- I zostać mistrzem?
- Oczywiście! Mówię o tym w każdym wywiadzie. Jeśli nie zdobędziemy mistrzostwa w tym sezonie, będzie to porażka. Zostało nam tylko jedno trofeum i musimy to zrobić.
- Jaki jest poziom odpowiedzialności w pierwszej drużynie Dynama?
- Trudny. Ponieważ rozumiem, czego oczekują ode mnie kibice. Gole, asysty, dobra gra. A jeśli zawiodę w meczu, będą o tym pisać. Jednak to są myśli innych, nie przeszkadzają mi, bo myślę o sobie. A jeśli zagrałem źle, to wiem o tym i nie muszę o tym mówić, analizuję siebie i sam sobie z tym radzę.
- Tak było na przykład w ostatnim meczu z Obolonem, kiedy zostałeś zmieniony?
- Tak, wiedziałem, że zagrałem źle. Zawsze jest nad czym pracować i jest miejsce na rozwój. Nie ma sufitu. Twoim sufitem jest czyjaś podłoga. Wiem, że muszę nieustannie pracować i udowadniać swoją wartość na każdym treningu, w każdym meczu. Trzeba być lojalnym zarówno wobec pochwał, jak i krytyki.
- Dlaczego Dynamo tak źle rozpoczęło ten sezon?
- Szczerze mówiąc, nie wiem. Może gdzieś zabrakło szczęścia, coś nie wyszło. Taka jest piłka nożna: ktoś wygrywa, ktoś przegrywa.
- Czy Twoja adaptacja do "dorosłego futbolu" jest już zakończona?
- Nie wiem. Mogę powiedzieć jedno: czuję się bardzo pewnie na boisku, w drużynie. A jak dobrze poszła moja adaptacja, pokaże tylko boisko. Ale czuję się jak na własnym talerzu. Tak, było trudno w momencie przejścia z U-19 do pierwszej drużyny, ale przeszedłem ten etap, wytrzymałem wszystkie obciążenia. Teraz wszystko jest dobrze.
- Swego czasu odrzuciłeś możliwość wypożyczenia do Chornomorets Odessa i pozostałeś w młodzieżowej drużynie Dynama. Istnieje opinia, że straciłeś wtedy rok....
- Być może. A może wręcz przeciwnie, ten rok był dla mnie dobry. Trzykrotnie byłem powoływany do Chornomorets, aż do ostatniego dnia okienka transferowego. Zostałem, licząc na szansę, której nie dostałem, ale zagrałem w UEFA Youth League - to też było moje marzenie z dzieciństwa.
Potem przyjąłem ofertę wypożyczenia, przeniosłem się do Zoryi i myślę, że zrobiłem bardzo dobrze.
- Nie bałeś się tego nowego wyzwania? W końcu nie każdemu udaje się "wyrwać" z tych wszystkich leasingów....
- Nie, nie bałem się. Ponieważ wiedziałem, że idę do jednej z najlepszych drużyn na Ukrainie. Ponadto trener "Zorii" liczył na mnie, dał mi szansę. Musiałem grać, żeby wrócić do Dynama w takiej formie, która pozwoliłaby mi zbliżyć się do pierwszej drużyny. Bardzo się cieszę, że tak się stało.
- Pamiętasz jak strzelałeś bramki dla Dynama grając dla Zoryi?
- Niezapomniane emocje. To był mój pierwszy gol w UPL.
- Nikt z Dynama nie obraził się na Ciebie za tego gola?
- Nie. Jedynie w drużynie młodzieżowej chłopaki żartowali, że zbyt żywiołowo celebrowałem tego gola. (Śmiech).
- Zeszłego lata interesowało się tobą Torino. Byłeś zaskoczony?
- Tak. Agent powiedział, że Torino jest mną zainteresowane. Potem przyszła pierwsza oferta, która została odrzucona. Potem przyszła druga oferta, po której nastąpiła cisza. Na tym się skończyło. Ale myślę, że po tej historii będę jeszcze bardziej obserwowany w Europie. Może w końcu jakiś poważniejszy klub niż Torino wyjdzie z ofertą. Muszę jednak pokazać się na boisku, a potem, jak to bywa, tak będzie.
- Które mistrzostwa śledzisz?
- Anglia, Włochy. Rzadziej Niemcy. I oczywiście śledzę hiszpańską "Gironę", gdzie grają Tsygankov i Dovbik.
- Czy mistrzostwa Anglii są priorytetem?
- Tak, bardzo lubię te mistrzostwa.
- Jaki element musisz poprawić, aby się tam przenieść?
- Wszystko. Przede wszystkim szybkość podejmowania decyzji, to jest bardzo ważne w najlepszych mistrzostwach.
- Nie jesteś zmęczony porównywaniem cię z Sidorczukiem?
- Trochę. Ale zawsze będą takie porównania. Może pewnego dnia odejdę z Dynama i wtedy ktoś będzie mnie z nim porównywał. Chcę budować swoją historię w Dynamie.
- Jak wyglądała pierwsza rozmowa z Mirceą Lucescu po powrocie z Zoryi?
- Pierwsza rozmowa z nim była wtedy, gdy rozwiązała się kwestia odejścia Sidorczuka. Trener powiedział, że na mnie liczy, że sobie poradzę. Pokazał mi i powiedział, jak grać na tej pozycji. I oczywiście życzył mi powodzenia.
- Jakie podejście do młodych zawodników ma starsze pokolenie Dynama?
- Zawsze dają mi wskazówki. Są duszą zespołu. To zawodnicy, którzy rozegrali w swojej karierze wiele meczów - znacznie więcej niż my. Wiedzą więcej niż my. Ktoś da ci wskazówkę, ktoś czasem "popchnie", ale wszystko to należy przyjmować z pozytywnym nastawieniem: jeśli cię "popchną", oznacza to, że musisz coś w sobie zmienić i słuchać starszych.
- Kiedy Yarmolenko grał dla Dynama przed transferem do Borussii, pewnie podawaliście sobie piłki?
- Tak, mam nawet z nim zdjęcie z tamtych czasów.
- A jak się teraz z nim gra?
- Świetnie! Podajesz mu piłkę, on przebiega z nią 30 metrów, strzela, a ty zdobywasz gola.
- Czekasz na zaproszenie do reprezentacji Ukrainy?
- Pracuję nad tym, aby otrzymać takie powołanie. Ale trzeba zrozumieć, że konkurencja jest bardzo duża. To, co mam teraz w sobie, to za mało. Muszę pokazać więcej, aby stać się znanym i trafić do reprezentacji. Muszę grać dobrze i pokazywać dobry poziom futbolu. Na razie pomagam drużynie młodzieżowej, a potem zobaczymy. Ale gra w reprezentacji jest oczywiście moim marzeniem.
Transkrypcja tekstu - Dynamo.kiev.ua, podczas korzystania z materiału hiperłącze jest obowiązkowe!
