Amerykański trener Dennis Lukens, który wcześniej prowadził Kryształ Chersoń, wyraził swoją opinię na temat zdrajcy Ukrainy Anatolija Tymoszczuka.
Dennis Lukens- Akceptuję ludzi jako jednostki, niezależnie od ich koloru skóry czy narodowości. Staram się nie nienawidzić ludzi. Ale kiedy mieszkałem w Mykołajewie, a Rosja bombardowała nasze miasto, bardzo trudno było mi powstrzymać się przed nienawiścią do Rosjan.
Mam bliskiego przyjaciela, który jest ukraińskim żołnierzem. 15 miesięcy temu Rosjanie go pojmali. Rodzina mojego innego przyjaciela zginęła od rosyjskiego pocisku. Dlatego bardzo trudno jest mi nie nienawidzić Rosjan. Jednak wszyscy rozumiemy, że ta wojna rozpoczęła się i trwa z powodu jednego człowieka o nazwisku Putin i ludzi wokół niego. Oczywiście potępiam nielegalną inwazję i okupację suwerennej Ukrainy, kraju, który kocham i w którym urodził się i wychował mój syn.
- Co sądzisz o tym, że Tymoszczuk pozostał w Rosji po rozpoczęciu inwazji na pełną skalę?
- Cóż, to inna sytuacja, ponieważ Tymoszczuk był w Rosji przed wojną, grając dla Zenitu. Ma rosyjską żonę i rosyjskie dzieci. Stosunki między Rosją a Ukrainą były dobre przed wojną. Wojna go tam złapała. Co miał zrobić? Wyjść i protestować przeciwko Putinowi? Zostałby natychmiast aresztowany i wsadzony do więzienia.
Z tego, co wiem, Tymoszczuk opuścił już Rosję i mieszka w innym kraju. Jesteśmy przyjaciółmi, ale nie bliskimi. Rozmawiałem z nim kilka dni temu. Jest w bardzo trudnej sytuacji. Życzę mu tylko jak najlepiej. Stracił wszystko na Ukrainie, swoją reputację i regalia, i, jak rozumiem, zostawił wszystko w Rosji. Nie chciałbym być na jego miejscu. Powiedział mi, że jest Ukraińcem i kocha Ukrainę.
Próbowałem nawet pomóc mu i jego rodzinie przenieść się do Irlandii. Powiedział mi, że chce opuścić Rosję. Utknął w Rosji przed wojną i nie mógł się wypowiadać z obawy przed aresztowaniem i skazaniem na 15 lat więzienia.
- Dlaczego teraz publicznie nie potępi wojny i nie przeprosi Ukraińców za swój błąd? Jarosław Rakicki również grał w Zenicie, ale opuścił Rosję 24 lutego i potępił agresję. Tymoszczuk tego nie zrobił. Dlatego my, Ukraińcy, nie rozumiemy jego stanowiska i nie możemy mu wybaczyć.
- Nie potrafię czytać w myślach Tymoszczuka. Nie mogę nazwać go bliskim przyjacielem, ponieważ nigdy nie usiadłem z nim przy kawie. Czy popełnił błąd zostając w Rosji? Tak, zdecydowanie.
Poprosił mnie, abym pomógł mu i jego rodzinie wyjechać do Irlandii, a ja myślałem, że chce zorganizować konferencję prasową, aby potępić wojnę i oczyścić swoje imię. Ale ostatecznie nie przyjechał. Proszę, nie zmieniaj naszego wywiadu w debatę polityczną. Może nie mam ukraińskiej krwi, ale kocham Ukrainę, mój syn jest Ukraińcem. Potępiam Rosję i wszystkie działania jej przywódców. Potępiam wszystkich Rosjan za ich milczenie.
Jestem trenerem piłki nożnej, który stracił dom, cały dobytek, samochód i piękne życie na Ukrainie. Trzymam teraz w ramionach mojego 9-letniego syna, który płacze, tęskniąc za swoim krajem i wszystkim, co zostawił.
- Skrzydłowy Viktor Martyan grał w Krysztale, ale po wybuchu wojny zamienił buty na karabin maszynowy i wstąpił do ukraińskich sił zbrojnych. Czy uważasz, że piłkarze powinni wstępować do wojska?
- Nigdy w życiu nikomu się nie kłaniałem. Kłaniam się jednak wszystkim ukraińskim żołnierzom, którzy bronią ojczyzny swojej i mojego syna.
Oczywiście chciałbym, żeby piłkarze nie musieli walczyć. Chciałbym, żeby w ogóle nie było wojny. Ale wojna trwa, więc wszyscy zdrowi mężczyźni muszą bronić swojej ojczyzny, nic nie można na to poradzić. Oczywiście łatwo mi tak mówić, siedząc tutaj, w USA. Ale za każdym razem, gdy widzę wiadomości o śmierci młodych ukraińskich żołnierzy, mam łzy w oczach.
Andriy Piskun
