Znany dziennikarz Mykola Nesenyuk wypowiedział się na temat okoliczności, w jakich Szachtar Donieck zdobył mistrzostwo w tym sezonie.
Mykola Neseniuk"Wierzę, że powodem szybkiego zdobycia przez Szachtar tytułu mistrza Ukrainy w piłce nożnej była zmiana atmosfery w naszym futbolu, która nastąpiła pod koniec tej zimy. Wcześniej wszystko było inne - drużyny walczyły o zwycięstwo w każdym meczu, tracąc i zdobywając punkty, liderzy zastępowali się na szczycie tabeli. A potem coś się stało. W naszym futbolu nagle powiał wiatr i wszystko się zmieniło - jedna z drużyn wygrała w tym roku czternaście meczów z rzędu i zdobyła tytuł mistrzowski przed czasem!
Na początku myślałem, że to tylko moja wyobraźnia, że niespodziewana porażka Ołeksandrija w meczu z Szachtarem, który zakończył się remisem, była przypadkiem, czymś w rodzaju "nadmiaru wykonawcy", który nagle zapomniał umieścić jedną kartkę papieru we właściwym miejscu lub nacisnąć właściwy klawisz komputera na czas.
Ale już następny mecz wszystko wyjaśnił. Gdy tylko Kryvbas odważył się wyrównać z Szachtarem, sędzia pozwolił Szachtarowi strzelić nikczemnego gola, podczas gdy kolega z drużyny "umierał" na boisku, krzycząc o pomoc, co spowodowało, że Kryvbas przestał grać. Ciekawe, co Zubkov, który "umierał", i Kryskiv, który strzelał bramki zdezorientowanym przeciwnikom, powiedzą swoim dzieciom? Czy będą się wstydzić tego epizodu, czy powiedzą: "Uczcie się chłopcy!"? Przypomnę, że sędzia nie tylko puścił tego gola, ale też wyrzucił z boiska środkowego pomocnika Kryvbasu. Tak na wszelki wypadek.
Kiedy więc w meczu Szachtara z Zorią sędzia w pierwszej połowie wyrzucił z boiska środkowego obrońcę tych drugich i rozdał tyle żółtych kartek zawodnikom przeciwnika, że połowa pierwszej drużyny nie mogła zagrać w kolejnym meczu z tym samym Szachtarem, nie byłem już zdziwiony. Byłem pewien, że jeśli Szachtarowi nie uda się strzelić zwycięskiego gola, sędzia "znajdzie" sposób na przyznanie jedenastometrowego karnego, a oni wykorzystają go tyle razy, ile będzie to konieczne do zdobycia bramki. A historia Chornomoretsa, którego menedżerowie, ni stąd ni zowąd, stwierdzili, że wygodniej jest im rozegrać mecz u siebie z Szachtarem w Kijowie niż w Odessie, wyglądała jak kiepski i nieśmieszny żart.
Dlaczego nie piszę o decydującym meczu liderów we Lwowie? Ponieważ przede wszystkim powinienem wspomnieć o tym, jak zmieniona atmosfera piłkarska wpłynęła na Dynamo, które nagle miało przeciwko sobie silny wiatr. Ponieważ pisanie o meczu Szachtar-Dynamo bez wspominania o tym, jak sędzia wymyślił jedenastojardowy rzut karny przeciwko Kijowowi w 97. minucie meczu z Veresem, zapominając o wyciągniętym z palca wyrzuceniu Wołoszyna przeciwko Oleksandriji, prowokacji z wyrzuceniem Tymczyka przeciwko Dnipro i innych mniej znaczących epizodach, jakoś nie działa. Ponieważ ukraińskie wiatry piłkarskie wyraźnie pokazały wszystkim, że Szachtar nie pozwoli sobie na przegraną, a Dynamo nie pozwoli sobie na wygraną.
Zacznę od tego, że wszyscy zawodnicy i trenerzy obu drużyn, bez wyjątku, doskonale zdawali sobie z tego sprawę przed meczem we Lwowie. Jak walka może być równa, gdy piłkarze jednej drużyny boją się wykonać dodatkowy ostry ruch, by nie dostać karnego, upomnienia czy odesłania, a piłkarze drugiej drużyny wiedzą, że nigdy nic nie dostaną i po prostu muszą spokojnie czekać na "zwycięskiego" karnego z jedenastu metrów? Ach, gdzie te moje szesnaście lat, kiedy przed meczem drużyn młodzieżowych sędzia Mychajło Mieljatin szeptał mi do ucha: "Kola, wbiegnij w pole karne i padnij!". Ale i tak musiałem wbiec w to pole karne...
Wracając jednak do Lwowa i stanu drużyn przed meczem. W mojej osobistej opinii obecne Dynamo i Szachtar są mniej więcej równe pod względem poziomu zawodników - większość z tych chłopaków grała razem w młodzieżowych reprezentacjach narodowych i nie spowodowała jeszcze, że skauci z zagranicznych klubów chcą za nich zapłacić grube miliony. Żadnych bajek o "stumilionowym" Sudakovie. Podobnie nie powinniśmy zwracać uwagi na stado młodych Brazylijczyków sprowadzonych do Szachtara, którzy bali się zagrać przeciwko Dynamo. Być może po to, by później nie tłumaczyć się, dlaczego zapłacili tak bajeczne jak na te standardy pieniądze.
Dlatego mecz miał być ciekawy, z równymi szansami dla obu drużyn. Ale czy w obecnej atmosferze w naszym futbolu było to w ogóle możliwe? Tak, Dynamo nie zachwyciło. Drużyna wciąż musi rosnąć i rosnąć, uczyć się i uczyć. Ale jak nauczyć ich dociskania rąk do ciała w setnych sekundy, gdy z odległości dwóch metrów leci na ciebie strzał z całej siły? Dużo łatwiej nauczyć się patrzeć na "zagrania ręką" przez mikroskop i przyznawać długo wyczekiwaną (przekreśloną) całkiem uczciwą jedenastkę. Pamiętacie co jeszcze Szachtar stworzył pod bramką Dynama w meczu mistrzowskim oprócz tej jedenastki? Pamiętacie, właśnie to!
Logicznie rzecz biorąc, musiałbym wtedy powiedzieć, że aby wygrać we Lwowie, Dynamo musiałoby być o głowę silniejsze od Szachtara. Ale tego nie napiszę. Bo jestem pewien, że nie potrzebujemy mistrzostw, w których jedna drużyna jest o głowę silniejsza od pozostałych. Bo mistrzostwa, w których jedna drużyna wygrywa absolutnie wszystkie mecze, są możliwe tylko tam, gdzie, tak jak tutaj, panuje specyficzna piłkarska atmosfera i wszystko zależy od tego, gdzie wieje piłkarski wiatr.
Prawie zapomniałem. Korytarze całkowicie zaniedbanej części parteru Lwowskiej Areny są pełne brudu i kurzu. Można nawet wdepnąć w psie gówno. Mógłbyś to chociaż posprzątać?" - napisał Neseniuk na swojej stronie na Facebooku.
