Bramkarz „Inhułca” Aleksej Palamarczuk opowiedział o swoim umiejętności obrony rzutów karnych. Przypomnijmy, że niedawno 33-letni bramkarz ustanowił rekord w historii mistrzostw Ukrainy: udało mu się obronić pięć rzutów karnych z rzędu.
Aleksej Palamarczuk. Foto — Ю. Юрьев— W studiu kanału UPL nazwano cię Petersburskim Spidermanem. Co sądzisz o tym przezwisku?
— Bardzo mi miło, że tak mnie nazwano. Jakbym miał sieć na rękach i piłki wpadałyby w nią. Ale bardziej pragnę, aby drużyna jak najczęściej wygrywała z rzutami karnymi obronionymi przeze mnie. Wtedy będziemy mieć podwójny sukces. Przynajmniej na to bardzo liczę.
— Jeden z twoich partnerów z drużyny, Aleksandr Piatow, w żartach mówił, że płacisz obrońcom, aby faulowali w polu karnym dla przyznania rzutów karnych, które potem obronisz. Wygląda na to, że poczucie humoru w „Inhułcu” istnieje?
— (Śmieje się). Oczywiście! I nie tylko o płaceniu się mówi. Czasami, gdy jedziemy na mecz klubowym autobusem, niektórzy chłopcy mówią do mnie: „No co, zarabiać „punkt” czy nie, żebyś obronił?”. Mówię: „Może lepiej nie trzeba?”. Ale tak rozumiem, że jedenastka jest nam na korzyść. Prawda, że po tych karnych jest potem psychicznie ciężko. Ale co do poczucia humoru, to z chłopakami jest u nas wszystko dobrze.
— Już wiesz, co powiedział o tobie główny trener „Inhułca” Wasilij Kobin w pofinałowym wywiadzie dla telewidzów?
— Nie. I co?
— Że w pojedynku z nim podczas wykonywania rzutu karnego nie masz szans…
— On jest trenerem — on lepiej widzi. Coż, znaczy, że bez szans. Nie będę się spierał. Ale będzie można to sprawdzić. (Uśmiecha się).
— A ty za swoją rekordową serię również, prawda, zamierzasz przed partnerami „nakryć stół”?
— Jeśli powiedzą, to przyjdzie. (Uśmiecha się). Chociaż mam pytanie do obrońców, którzy zmusili mnie do sprawdzania się w tych pojedynkach karnych.
— Nie myślałeś o tym, że po twoim rekordzie wielu wykonawców karnych będzie studiować cechy twojej metody obrony strzałów z „punktu”?
— A co badać, jeśli ja sam nie wiem, jak mi to wychodzi?! Myślisz, że wykonawcy karnych będą mnie badać? Zdarza się, że gdy oglądam powtórki obronionych przeze mnie jedenastek, to nawet nie wiem, jakie myśli są w mojej głowie w tym momencie. Po prostu patrzę na piłkę i staram się „pracować” według niej.
— Wygląda na to, że takim wytłumaczeniem jeszcze bardziej pomieszasz wykonawców karnych…
— Cóż, niech sami się plączą — to mi tylko na korzyść. (Uśmiecha się).
— Na którego z bramkarzy chciałeś się wzorować w młodych latach?
— Na Hiszpana Ikera Casillasa, bramkarza „Real” i reprezentacji Hiszpanii. Wydzieliłbym także naszego Aleksandra Szowkowskiego. W 2004 roku byłem na pierwszym Superpucharze w Odessie, wtedy najpierw on umiejętnie obronił rzuty karne, a następnie jeszcze strzelił zwycięskiego. To mi się bardzo podobało.
— Kto z kolegów po fachu obecnie miło zaskakuje?
— Pewnie Niemiec Manuel Neuer. Gra bardzo dobrze. Cechuje go pewna gra zarówno nogami, jak i na linii. Mnie samego w ostatnich latach zmuszano do grania dużo nogami, dlatego styl bramkarza „Bawarii” i reprezentacji Niemiec jest dla mnie wzorcem. Od Neuera bije pewność siebie. Kiedy oglądasz mecze z udziałem „Bawarii”, wygląda bardzo silnie. Dlatego chciałbym na tego bramkarza wyglądać.
Wjačesław Kułczycki
