W niedzielę odbyły się mecze ostatniej kolejki ukraińskiej ekstraklasy. Wyniki turnieju, który przyniósł wiele niespodzianek, można chyba uznać za naturalne. A jednak, w co zmienią się w przyszłości?
„Świt” – brązowy medalista. Zdjęcie — zarya-lugansk.comO głównym otwarciu sezonu
Jeśli dla Szachtara i Dynama, którzy w minionym sezonie rozwiązywali różnego rodzaju problemy, wyniki ostatniej kolejki UPL nie miały poważnej wartości turniejowej, to Dnipro-1 i Zoria zaocznie walczyli o drugi bilet do Ligi Mistrzów (dokładniej — do drugiej rundy kwalifikacyjnej).
Który z nich zdobędzie srebro – to była niewątpliwie główna intryga tygodnia. W efekcie drużyna Dnipro uplasowała się wyżej, pokonując opór Kryvbasa (1:0) i dzięki dodatkowym wskaźnikom wyprzedzając drużynę Ługańska, która w meczu równoległym pokonała Mynaj (3:0).
Media w żaden sposób nie kwestionują zasadności ani uczciwości tego sojuszu. Niemniej jednak wszyscy zauważają - „Dniepr-1”, w przeciwieństwie do „Świtu”, druga runda była nieprzekonująca. A niektórzy nawet mówią o porażce.
Czysta arytmetyka: po feriach ekipa Ołeksandra Kuchera wyprzedziła Szachtara o dwa punkty i Zorię o pięć (potencjalnie o osiem, bo mieli mecz do rozegrania). Na mecie okazało się - "minus piątka" z "Szachtarem" i równość z "Zorią".
Oczywiście prasa próbuje zrozumieć, jaki jest tego powód? W poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie zwraca uwagę na kilka kluczowych punktów.
W szczególności mówimy o pracy na zimowym rynku transferowym:
„Wydawało się, że tutaj Dnipro-1 zrezygnował bardziej niż Szachtar, który pomógł ukraińskiemu rynkowi transferowemu transferami Kelsy'ego, Rakitsy'ego, Riznika, Gocholeyshvili, Toirova.
Jak na wielkość transferów Dnipro-1 wyglądali na większych - Єvgen Pasich, Matarrita, Peglow, Tankovsky, Pidlepenets, Hainer, Kaplienko.
Ale tak się złożyło, że z najlepszymi z najlepszych zróbcie to u Zoryi. Guerrero - po drugiej stronie sezonu, Khakhlyov i Polegenko - opcje garniturów do wyjścia na wymianę, Dryshlyuk - niefortunny grób rotacji ” (Sportarena.com, 29.05.23).
Czynnik coachingu jest również aktywnie dyskutowany w mediach. Wszyscy przyznają, że Oleksandr Kucher pokazał się znakomicie w okresie letnio-jesiennym sezonu, ale wtedy niejako efekt zaskoczenia zrobił swoje. Wiosną stosunek rywali do Dnipro-1 był już inny - co do pretendenta do złota. A drużyna nie wytrzymała - przegrała absolutnie wszystkie kluczowe mecze, nie zdobywając ani jednego punktu w konfrontacjach z rywalami z finałowej piątki.
Kto jest poszukiwany? Oczywiście od mentora! „Nie chodzi o to, że Kucher jest nauczycielem wychowania fizycznego, ale o to, że jest trenerem bez doświadczenia. Myślę, że nie rozwija piłkarzy”, - gospodarz „TaToTake” Michaił Spiwakowski wydał dość kategoryczny werdykt (Fanday.net, 30.05.23).
Tutaj oczywiście nie wszystko jest takie proste. Zabrakło doświadczenia – wszyscy to przyznają. Co więcej, nie tylko Kuchera, dla którego był to pierwszy sezon w Premier League.
„Dnipro-1” rozegrał wyścig o mistrzostwo „Szachtara” dla kilkomu bezpośrednio: personalny, kierowniczy i trenerski. Girniks mają o wiele większe szanse na takie pojedynki na wszystkich poziomach. Graj źle z takim przeciwnikiem, chcąc, vrakhovuchi przerwać sezon, przykryć, ” - określa "SportArena" (Sportarena.com, 29.05.23).
Ale można dyskutować o tym, że Kucher „nie rozwija graczy”. Szereg źródeł zwraca uwagę na fakt, że to pod okiem obecnego trenera Dnepr-1 otworzyli się Eduard Sarapiy i Valentin Rubchinsky, a Artem Dovbik i Alexander Pikhalenok spędzili najjaśniejszy sezon w swojej karierze, co potwierdzają ich statystyki ( Dovbik z 24 bramkami został najlepszym snajperem turnieju, Pikhalenok z 10 asystami - najlepszym asystentem). A drugie miejsce to w rzeczywistości doskonały wynik dla Dnipro-1. Biorąc pod uwagę, że ten zespół spędził dopiero czwarty sezon w Premier League...
Choć oczywiście widać też, że konkurenci Kuchera - Igor Jovicevich na Szachtarze i Patrick van Leeuwen na Zorii - spisali się lepiej.
Taki orientacyjny moment: portal Tribuna, po zestawieniu trenerów UPL na koniec sezonu, umieścił trenera Dnipro-1 dopiero na piątym miejscu. Niższy od Wiktora Skripnika (Worskła) i Romana Grigorczuka (Czernomorec). Ale na czele listy był van Leeuwen, popychający Jovicevicha.
„League of Champions dla Zoriya – to byłoby super osiągnięcie. A jednak bez historycznej passy ługańska drużyna stała się najbardziej zrównoważoną w mistrzostwach. Z pochwały varta możliwa jest seria podwieszeń, w prezencie za tytuł, a te, jak van Leeuwen „latav diri” w magazynie, to świetna akrobacja.
Sugerowane są tutaj bezosobowe aplikacje - przeniesienie obrońcy Batagova na środek obrony, zwycięskiej zwycięskiej Butki, która nie jest grobem piłki nożnej, przeniesienie obrońcy Kiryukhancewa do ataku i skrzydłowego Czurki - do środka pola. Wszystkie eksperymenty zakończyły się sukcesem.
Po przerwie zimowej pojawiło się sporo nowych problemów - Danchenko, Churko i Kiryukhantsev przelecieli przez kontuzje, ale nawet jako ranga udało im się bezboleśnie ich zastąpić. Rusin i Antyukh otworzyli się w nowy sposób, tutaj możesz zobaczyć ekstrawagancję nowicjusza Guerrero.
Tak więc piłka nożna „Zorii” nie jest składana, jak „Czornomorec” Grigorczuka, ale raczej prosta. Ale mimo wszystko jest tak agresywny w fazach przejściowych, za które zasłużona jest wysoka ocena za to kryterium, pierwsze miejsce w rankingu ”- więc autorzy materiału argumentowali swój wybór (Ua.tribuna.com, 04.06.23).
W podobnym kontekście wypowiadał się Artur Walerko, wspominając, że zeszłego lata prawie wszyscy czołowi zawodnicy opuścili Zorię, a po pierwszych rundach zawodnicy wykupili od ługańskich zawodniczek Jegora Nazarinę, Władysława Kabajewa i Denisa Bezborodko:
„Van Leeuwen jest zawsze pełen kontuzjowanych, a pytanie brzmi, jak nie stracić graczy z odchodzącymi kontraktami. Więc. Kiedy kolejny trener z przyzwoitym budżetem i dwoma równorzędnymi składami zacznie narzekać na okoliczności, pokaż mu jakimi środkami van Leeuwen osiągał najlepsze wyniki w najnowszej historii Zoryi. Niech się rozkręci" (Fanday.net, 30.05.23).
Rzeczywiście, tłum wykonawców zgromadzony w Świcie van Leeuwena początkowo wydawał się dość skromny. Sztuką jest jednak to, że niemal wszyscy zawodnicy, grając pod okiem holenderskiego specjalisty, wyraźnie poprawili swoje umiejętności. Dotyczy to zwłaszcza absolwentów szkoły Dynamo Władimira Brażko i Nazarija Rusina, którzy po raz kolejny otrzymali pochlebne opinie od prasy w omawianym tygodniu.
„Jeżeli wspierający gracz zdobędzie 7 bramek, jest to nadprodukcja i anomalia. Navit jak trójka - z rzutu karnego... A Brażko - nie tylko o pioruny. Wygrywaj cudownie watujące przekątne, oraj pole, osiągaj najwyższe wyniki w pojedynkach i kontratakach, odznaczają się dużą mobilnością. Nic dziwnego, że Dynamo prosi Brazhoka o odebranie biletu i jak najszybsze dodanie do niego dzierżawy.
...Rusin stał się bardziej uniwersalny, a jakość skrzydłowego stała się bardziej skuteczna, mniej jak napastnik. Dodanie błyskotliwości i pokory w planie dryblingu i uznanie pozytywów, że jestem gotowy ćwiczyć bez piłki i pod piłką”, - czytamy w materiale Igora Yaslika (Ua.tribuna.com, 06.02.23).
Ogólnie rzecz biorąc, Zoria zdecydowanie stała się głównym odkryciem Mistrzostw Ukrainy 2022/23, a fakt, że wcisnął się do ostatecznej rozgrywki na samym szczycie, nadał turniejowi zwrot akcji. A teraz bardzo ciekawie będzie zobaczyć tę Zorię w Lidze Europy, gdzie wystartuje od rundy play-off.
Na główną nadzieję poza sezonem
Tymczasem Dynamo pojedzie razem z Vorskla na eliminacje Ligi Konferencyjnej. Na zakończenie sezonu, w miniony poniedziałek kijowska drużyna pokonała Veresa (3:0), aw rundzie finałowej podzieliła się punktami z Metalist 1925 (1:1).
Poza sezonem biało-niebiescy oczywiście zrobią wszystko, aby pojawić się przed publicznością w swoim zwykłym świetle w środku lata - jednego z faworytów nowej rasy.
W tym względzie nieprzypadkowo wzrosło zainteresowanie mediów doniesieniami o przedwczesnym powrocie do Dynama z Zorii jego własnych wychowanków Buletsy i Brażko - wiadomo już, że obaj trafią na zgrupowanie razem z innymi zawodnikami z stołeczny klub.
Według obserwatorów ci gracze są w stanie konkurować z weteranami zespołu Buyalsky i Sidorchuk. Być może ta intryga zapowiada się na jedno z głównych wydarzeń nadchodzących miesięcy.
Tymczasem... Uważni kronikarze Dynama nadal żywo dyskutują o perypetiach zakończonej kampanii, aw szczególności o ostatnim meczu drużyny Aleksandra Szowkowskiego. Zauważają, że na przebieg meczu z "M-1925" znaczący wpływ miała decyzja sędziego Maksyma Kozyriackiego, który w 32. minucie po usunięciu Maksyma Dyaczuka pozostawił Kijowa w mniejszości.
„Arbiter ocenił zaciętą walkę z Ostrov Mayzha między rzutem wolnym jako ulgę dla supermana po wyraźnej bramce.
Trzeba uszanować, ten odcinek miał zwiastować podobny moment w meczu 16. kolejki pomiędzy Ingulets a Dynamo, gdyby więcej było ewidentnych słupków za plecami tego samego Dyachuka od strony Sital, ignorującego i arbitra Monzula, i їїkolego na VAR Kovalenko , a odcinek zakończył się śmiertelnym golem u bram kyana, — zwraca uwagę na kluczowy epizod walki Vlad Mirenko (Footclub.com.ua, 4.06.23).
Tym samym opinia publiczna musi ogłosić kolejną kontrowersyjną decyzję sędziego, a co za tym idzie nowy powód do fali dyskusji na drażliwy temat kwalifikacji i bezstronności ukraińskiego arbitrażu piłkarskiego.
Jeśli chodzi o jakość gry Dynama, media zauważają, że ostatnio ta drużyna zaczęła wyglądać na bardziej pewną siebie i integralną. Przed spotkaniem z Metalistą 1925 kijowska drużyna odniosła trzy ważne zwycięstwa z łącznym wynikiem 11:1. A w meczu z Charkowem, działając w mniejszości, podopieczni Szowkowskiego mieli inicjatywę i równie dobrze mogli strzelić drugiego gola.
Pod tym względem dziennikarze pozytywnie oceniają pracę mentora, który tymczasowo zastąpił stołecznego giganta Mirceę Lucescu na trenerskim moście.
"Sztab podstawowy dał ponad godzinę młodym piłkarzom i najbliższej rezerwie, a także reanimował liderów po długiej przerwie", — mówi Michaił Juchimenko (Football24.ua, 29.05.23).
„To bardzo miłe, że Benito, Parris i Ramirez ożyli. Że młodzi grali w rozgrywkach wewnętrznych - i ten sam Wołoszyn strzela trzeci mecz z rzędu. W oczekiwaniu na przedłużenie Karavaev gra tak, jakby to było Dynamo na pięć minut przed mistrzostwami. Pod nieobecność Vanata mieszkańcy Kijowa strzelają średnio trzy gole na mecz... Szowkowski to świetny gość, który nie bał się wziąć na siebie odpowiedzialności i zdobył nawet 85,7% możliwej liczby punktów ” - napisał Artur Valerko po zwycięstwie Dynama nad Veresem (Fanday.net, 30.05.23).
A Georgy Groshev, podsumowując wyniki poniedziałkowego meczu Kijów z Veresem, skupił się na tym, że pełniący obowiązki trenera Dynama dokonał udanych zmian nie po raz pierwszy:
„Garmash, lider, zadał dokładny cios w plecy, zdobywając gola w dotik po podaniu Dubinchaka. Następnie w podobny sposób punktując Wołoszyna, obrońca za asystentem Karawajewem. Przy sakiewce od razu jako głowy wyznaczano trzy osoby, które szły wzdłuż przebiegu pojedynku. Całkowicie źle” (Ua-football.com, 29.05.23).
Niektórym dziennikarzom nawet spieszy się, by zobaczyć Szowkowskiego jako głównego trenera Dynama bez przedrostka „tymczasowy”. Ale sam mentor taktownie unika omawiania tego tematu, słusznie podkreślając, że jego praca przebiega w ścisłym powiązaniu z Mirceą Lucescu:
„Mircea Lucescu odwrócił się, był w milicji, ale ciągle zmieniał się z drużyny od razu, próbował walczyć, zachowywał proces, byliśmy z nim całą godzinę w rozpaczy… Dziś jestem butem- procarz, a ja zapracowałem na wszystko, żeby chłopaki, jak chodząc po boisku, zwyciężali przez tych, którzy mogli, i przez tych, którzy chcieli ich widzieć przez sztab trenerski” (Fcdynamo.com, 29.05.23).
Zgodnie z oczekiwaniami, Shovkovsky nadal demonstruje swoje subtelne zrozumienie zasad ducha zespołowego, kiedy interesy klubu są najważniejsze. Oto jego konferencja prasowa po meczu z Metalist 1925, którą zakończył słowami o przyszłości Dynama:
„Przed nami szczegółowa analiza – trzeba już myśleć o nowym sezonie” (Sportarena.com, 06.04.23).
Oczywiście prasa stara się również uchwycić zarysy nowego sezonu Dynama, wierząc, że ogólnie dobry segment wykończeniowy powinien napawać optymizmem fanów.
W tym kontekście na uwagę zasługuje głęboki materiał analityczny Dmitrija Vatrasa, który twierdzi, że obecne zasoby drużyny Dynama są wystarczające do walki o mistrzostwo w przyszłym sezonie.
— To proste — uruchomiono rezerwy wewnętrzne, wyjaśnia autor. — Przez następny 2022 rok Wołoszyn i Carenko nie otrzymali zbyt wielu pochwał od dorosłego futbolu. Nazar stoi teraz za losami szkoły Jurija Werniduba w Krywbasie, zimą trenował w Premier League dla Dynama, a Anton z Brzozy stał się niepriorytetową opcją wsparcia Buyalsky'ego.
Dyachuk nic nie zrobił, skończymy mistrzostwa U-19, a potem zagramy w Oleksandrii i zmierzymy się z Dovbikiem i Traorem w drugiej połowie sezonu.
Brażko w obecnej kampanii, stając się przede wszystkim jednym z najlepszych obrońców. Cóż, widzimy Buletsa, który jest szczątkowo utwierdzony w statusie szanowanego obywatela UPL.
Perris i Lonwijk się dostosowali — Holender okresowo dawał dobre oznaki jesieni, aw ostatnich meczach innej stawki zadziwił.
Nie ma powodu, dla którego mieliby radykalnie zmienić sytuację na początku sezonu, ale wiara jest mocna, bo smród budynków ma swoją cenę w kampanii ofensywnej. W jaki sposób pomogą im liderzy, tacy jak Dynamo raczej nie stracą takiego zobowiązania, jak dawny los” (Ua.tribuna.com, 06.02.23).
Trudno nie zgodzić się z Vartasem: istnieją wszelkie powody, by sądzić, że Dynamo zatrzyma kluczowych graczy poza sezonem. W końcu najlepiej przygotowani kandydaci do przejścia do renomowanych klubów, Georgy Bushchan i Nikolay Shaparenko, ledwo wyleczyli się z poważnych kontuzji i operacji, jeszcze nie wrócili do dawnej kondycji.
Jak mówią, nie byłoby szczęścia... Okazuje się, że powrót tak fajnych i zmotywowanych wykonawców na start nowego sezonu to bardzo poważna pomoc w realiach UPL.
„Więc co mogę zrobić na tym etapie - młodzież i legioniści dostosowali się, Buschan i Shaparenko zostali w tyle, a przywódcy Zorii stają się zdobywcami pierwszego miejsca. Reszta czasu na ponowne wyposażenie magazynu to dosłownie kilka kropkowanych podpisów, co nadal nie zaszkodzi ”- składa swoje CV Vartas (Ua.tribuna.com, 06.02.23).
Rebrov jest upoważniony do składania deklaracji
Podsumowując, o sprawach nie mniej ważnych. W końcu po zakończeniu dwurundowego turnieju UPL nie wszyscy udali się na urlop.
Na przykład „Ingulets” i „Veres” nadal mają mecze przejściowe z drużynami trzeciej i czwartej pierwszej ligi - odpowiednio LNZ (Czerkasy) i Metallurg (Zaporoże).
Znacznie poważniejsze próby czekają reprezentację Ukrainy — 8 czerwca pojedzie do Bremy, gdzie rozpocznie przygotowania do towarzyskiego meczu z reprezentacją Niemiec (12. miejsce) i meczów eliminacji Euro 2024 z Macedonią Północną (16. Malta (19.).
Temat głównej drużyny kraju będzie niewątpliwie dominował w mediach w najbliższych dniach. Tymczasem prasa aktywnie powiela zeznania Siergieja Rebrowa, który ostatecznie potwierdził informację, że w najbliższym czasie podpisze kontrakt z UAF i zostanie trenerem kadry narodowej.
Zadaniem tego etapu jest dla niego uzyskanie zgody Al-Aina, którym Rebrow kieruje od dwóch lat. Faktem jest, że jego umowa z klubem ZEA wygasa 30 czerwca. I choć sezon w Emiratach właściwie już się skończył, trzeba niejako załatwić formalności.
Co Siergiej Stanisławowicz powiedział na antenie sobotniego programu „Snіdanok z 1 + 1”:
„Jadę do Kijowa i bez wątpienia 6-go będę w stolicy Ukrainy. Szanuję i zgadzam się, że dokończymy wszystko z Al-Ainem. Więc jeśli wszystko będzie dobrze, zgadzam się, podpiszemy kontrakt. yuvati.
Wybór Ukrainy – są już duże dowody, więc zacząłem nad tym pracować ze swoją centralą i teraz szykuję się do wyjazdu w te góry, kamienie są już ważne dla naszego kraju. Tim jest bardziej na czasie ... ” (Obozrevatel.com, 03.06.23).
Pozostaje mieć nadzieję, że nakreślona przez Rebrowa kwestia jego relacji z Al-Ainem zostanie rozwiązana w jak najkrótszym czasie i reprezentacja Ukrainy pojedzie do Niemiec z pełnoprawnym trenerem, który nie będzie rozproszony po kilku” frontach”, ale skupi się całkowicie na zespole.
W meczach z Macedonią Północną i Maltą zdecydowanie musi zdobyć sześć punktów. O ile oczywiście poważnie nie ubiegamy się o bilet na Euro 2024.
Wiktor Żurawlew
