Dziś urodzili się tacy ludzie:
Walerij ŁobanowskiOłeksandr Hołowko (1972) — były ukraiński piłkarz. Legendarny obrońca i kapitan kijowskiego „Dynamu”. Również występował w składzie symferopolskiej „Tawrii” i chińskiej drużyny „Czindao Beilejt”. Jedyny piłkarz, który zdobywał mistrzostwo Ukrainy, broniąc barw dwóch różnych klubów („Tawria” — 1 raz, „Dynamo” — 7 — przyp. red.). Trenował młodzieżowe reprezentacje Ukrainy, młodzieżową reprezentację Ukrainy. Trzykrotnie z rzędu uznawany za najlepszego środkowego obrońcę mistrzostw Ukrainy.
Witalij Bujałski (1993) — ukraiński piłkarz, pomocnik kijowskiego „Dynamu”. W 12 lat Bujałski został przyjęty do szkoły sportowej miasta Browary. Po czterech latach Witalij został zaproszony do szkoły „Dynamo” (Kijów). Od 2010 roku zaczął być powoływany do młodzieżowych reprezentacji. W Premier Lihze zadebiutował 26 maja 2013 roku w meczu ostatniej kolejki mistrzostw Ukrainy przeciwko zaporoskiemu „Metallurhowi” (3:0). 26 lutego 2015 roku w rewanżowym meczu 1/16 finału Ligi Europy przeciwko francuskiemu „Gengama” strzelił pierwszego gola w oficjalnych meczach za „Dynamo”, przyczyniając się do zwycięstwa 3:1. Trzy dni później po raz pierwszy strzelił za „Dynamo” w mistrzostwach, w bramkę charkowskiego „Metallistów”.
Włodzimierz Łozinski (1955-2020) — były obrońca. Znany z występów w składzie kijowskiego „Dynamu”. W barwach „białoniebieskich” rozegrał 224 mecze, w których zdobył 9 bramek. Trzykrotny mistrz ZSRR. Od 2007 do 2010 roku pracował jako skaut w kijowskim „Dynamie”. Reprezentacja Ukrainy w 2007 i 2009 roku zdobyła złoty medal letniej Uniwersjady pod wodzą Włodzimierza Fiodorowicza.
Walerij Łobanowski (1939−2002) — legenda światowego futbolu. Jeden z najlepszych trenerów w historii piłki nożnej. Wieloletni szkoleniowiec kijowskiego „Dynamu”, z którym zdobył liczne trofea, w tym dwa Puchary Zdobywców Pucharów i Superpuchar UEFA. Ośmiokrotny mistrz ZSRR, sześciokrotny zdobywca Pucharu ZSRR, pięciokrotny mistrz Ukrainy, trzykrotny zdobywca Pucharu Ukrainy. Trzykrotnie prowadził reprezentację ZSRR, z którą zdobył srebrny medal mistrzostw Europy w 1988 roku. Walerij Wasylowycz miał wiele przydomków, które charakteryzowały żelazny charakter i trenerski talent sowieckiego geniusza. Łobanowskiego nazywano Mistrzem, Pułkownikiem, Lodem i WWL. Dodajmy, że kiedy Walerij Wasylowycz pracował w krajach arabskich (ZEA, Kuwejt), Arabowie nazywali go Okrutnym Niedźwiedziem.
Łobanowski miał marzenie — wygrać Puchar Mistrzów Europy (później Ligę Mistrzów — przyp. red.), które nie miało się spełnić. „Dynamo” trzykrotnie potykało się w półfinałach najbardziej prestiżowego klubowego turnieju. 7 maja 2002 roku podczas meczu w Zaporożu Łobanowski doznał udaru, od skutków którego zmarł pięć dni później. 15 maja 2002 roku, Łobanowskiemu pośmiertnie nadano tytuł Bohatera Ukrainy. Imieniem Walerija Wasylowicza nazwano kijowski stadion „Dynamo”. Finał Ligi Mistrzów sezonu 2001/2002, który odbył się 15 maja, rozpoczął się minutą ciszy w pamięci wielkiego piłkarza i trenera.
